Wees voorzichtig met het accepteren van bloed van iemand die een mRNA COVID-prik heeft gehad. Hoewel de ziekte een lange latentieperiode heeft, kunnen de symptomen van deze ziekte (die notoir moeilijk in een vroeg stadium te diagnosticeren is, geen genezing kent en dodelijk is) zelfs tientallen jaren na blootstelling verschijnen, schrijft Dr. mercola.
In een recente meta-analyse1,2 die op preprints.org is geplaatst, waarschuwen Japanse onderzoekers voor mogelijk dodelijke risico’s voor patiënten die bloed ontvangen van mensen die mRNA COVID-prikken hebben gehad en roepen ze op tot dringende actie om de veiligheid van de wereldwijde bloedvoorziening te garanderen. Volgens de auteurs:3
“Veel landen over de hele wereld hebben gemeld dat zogenaamde genetische vaccins, zoals die welke gebruik maken van gemodificeerd mRNA dat codeert voor het spike-eiwit en lipide nanodeeltjes als het toedieningssysteem van het geneesmiddel, hebben geleid tot trombose na de vaccinatie en daaropvolgende cardiovasculaire schade, evenals een grote verscheidenheid aan ziekten waarbij alle organen en systemen betrokken zijn, waaronder het zenuwstelsel …
Op basis van deze omstandigheden en de hoeveelheid bewijsmateriaal die recentelijk aan het licht is gekomen, vragen we de aandacht van medische professionals voor de verschillende risico’s die gepaard gaan met bloedtransfusies waarbij bloedproducten worden gebruikt die afkomstig zijn van mensen die lang aan COVID hebben geleden en van ontvangers van genetische vaccins, inclusief degenen die mRNA-vaccins hebben ontvangen, en we doen voorstellen met betrekking tot specifieke tests, testmethoden en regelgeving om met deze risico’s om te gaan.”
Bloed van geprikte donoren kan een risico vormen voor de neurologische gezondheid
Een bijzonder risico dat in dit artikel aan de orde komt, zijn de gevolgen van bloed dat besmet is met prionachtige structuren in het spike-eiwit. Prionen zijn verkeerd gevouwen eiwitten die neurodegeneratieve ziekten kunnen veroorzaken, zoals de ziekte van Creutzfeldt-Jakob (CJD) bij mensen, doordat ze de verkeerde vouwing van normale eiwitten in de hersenen veroorzaken.
Prionziekten worden gekenmerkt door een lange incubatietijd, gevolgd door een snelle progressie en een hoge mortaliteit. De suggestie dat het spike-eiwit van SARS-CoV-2, vooral van bepaalde varianten, prionachtige domeinen zou kunnen bevatten, is om verschillende redenen zorgwekkend:
- Risico op overdracht – Als spike-eiwitten met prionachtige structuren kunnen worden overgedragen via bloedtransfusies, bestaat het risico op het veroorzaken van prionziekten bij ontvangers. Prionziekten zijn zeer moeilijk in een vroeg stadium vast te stellen, kunnen niet genezen worden en zijn dodelijk, waardoor een mogelijke overdracht via bloedproducten een aanzienlijk veiligheidsrisico inhoudt.
- Uitdagingen voor detectie en verwijdering – De huidige bloedscreeningsprocessen testen niet specifiek op prionen, deels omdat prionziekten zeldzaam zijn en deels vanwege de technische uitdagingen bij het detecteren van prionen in lage concentraties. Als er spike-eiwitten met prionachtige eigenschappen aanwezig zijn in het bloed van personen met een COVID-prik, zijn de bestaande bloedveiligheidsprotocollen mogelijk ontoereikend om overdracht te voorkomen.
- Veiligheidsproblemen op lange termijn – Prionziekten hebben een lange latentieperiode, wat betekent dat de symptomen jaren of zelfs decennia na blootstelling kunnen optreden. Deze vertraging bemoeilijkt de inspanningen om de bron van een infectie terug te voeren op een bloedtransfusie en de veiligheid van bloedvoorraden in de loop van de tijd te beoordelen.
- Gevolgen voor het beheer van de bloedvoorziening – De bezorgdheid over de mogelijke risico’s in verband met prionachtige structuren in spike-eiwitten kan leiden tot wijzigingen in de criteria voor donors om in aanmerking te komen of tot de invoering van aanvullende screeningmaatregelen. Deze veranderingen kunnen gevolgen hebben voor de beschikbaarheid van bloedproducten, die essentieel zijn voor routinematige medische procedures.
- Vertrouwen van het publiek – Het publiek bewust maken van deze potentiële risico’s, zelfs als ze theoretisch zijn of een zeer lage waarschijnlijkheid hebben om zich voor te doen, kan de bereidheid van individuen beïnvloeden om bloedtransfusies te doneren of te ontvangen, waardoor het aantal bloeddonaties en het algehele vertrouwen in de veiligheid van bloedtransfusies daalt.
De auteurs benadrukken de noodzaak van uitgebreide studies om de implicaties van deze prionachtige structuren in het spikeiwit beter te begrijpen, niet alleen voor de veiligheid van mRNA injecties maar ook voor de bredere implicaties voor volksgezondheidsmaatregelen zoals bloedtransfusiepraktijken.
Andere potentiële gezondheidsrisico’s van besmet bloed
Besmet bloed kan ook andere ernstige gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, waaronder:
- Verminderde immuunfunctie bij bloedontvangers – Het is aangetoond dat hoe meer doses van de COVID-prik je hebt gekregen, hoe groter de kans is dat je in de toekomst infecties oploopt, door SARS-CoV-2 of andere virussen, als gevolg van antilichaamafhankelijke versterking.
- Bloeddonaties van mensen die meerdere doses mRNA-injecties hebben gekregen, bieden mogelijk onvoldoende immuniteit tegen gewone infecties, wat kan leiden tot subklinische infecties en ziekten bij de ontvangers.
- Vorming van bloedklonters en amyloïde aggregaten – Als het immuunsysteem van een bloedontvanger niet sterk genoeg is om het spike-eiwit te neutraliseren, kunnen er ook bloedklonters en amyloïde aggregaten gevormd worden.
- Chronische ontsteking – Langdurige blootstelling aan de antigenen van de COVID-19 injecties kan de aanmaak van IgG4 antilichamen uitlokken, wat kan leiden tot chronische ontsteking en immuundisfunctie.
- IgG4-antilichamen worden vaak geassocieerd met chronische blootstelling aan antigenen, zoals bij aanhoudende infecties, bepaalde vormen van kanker en langdurige blootstelling aan allergenen. IgG4-antistoffen worden ook in verband gebracht met een unieke aandoening die bekend staat als IgG4-gerelateerde ziekte (IgG4-RD), een fibro-inflammatoire aandoening die gekenmerkt wordt door zwellingen of massa’s in aangetaste organen.4
Bloedtransfusies en het risico op auto-immuunziekten
De auteurs uiten ook hun bezorgdheid over de mogelijkheid dat besmet bloed auto-immuunziekten veroorzaakt bij ontvangers. Recent onderzoek heeft aangetoond dat de RNA pseudouridylering, een proces waarbij uracil wordt vervangen door synthetische methylpseudouridine, frameshifting kan veroorzaken, in feite een fout in de decodering, die de productie van afwijkende eiwitten buiten het doelwit kan veroorzaken.
De antilichamen die hierdoor ontstaan, kunnen op hun beurt immuunreacties opwekken die buiten het doel vallen. Daarnaast is van lipide nanodeeltjes (LNP’s), een hoofdbestanddeel van de COVID-injecties, vastgesteld dat ze zeer ontstekingsbevorderend zijn en een krachtiger adjuvans bezitten dan traditionele vaccinadjuvantia, wat het risico op een auto-immuunreactie verder vergroot. Zoals beschreven in het artikel:5
“Recente studies hebben aangetoond dat RNA-pseudouridylering kan leiden tot frameshifting. Het is nog niet duidelijk of een deel van het gepseudouridineerde mRNA voor het spike-eiwit wordt vertaald in een ander eiwit van onbekende functie in ontvangers van vaccins. Als deze eiwitten ook pathogeen zijn, kan het nodig zijn om in de toekomst extra te testen op dergelijke frameshift-eiwitten.
Zelfs als een frameshift eiwit niet toxisch is, moet het lichaamsvreemd zijn en kan het een auto-immuunziekte veroorzaken. Bovendien zijn LNP’s zelf zeer ontstekingsbevorderende stoffen … Van LNP’s is vastgesteld dat ze een sterkere adjuvante werking hebben dan de adjuvantia die in conventionele vaccins worden gebruikt, en er is ook bezorgdheid over auto-immuunziekten als gevolg van dit aspect.
Hoewel het dus niet duidelijk is wat de veroorzaker van auto-immuunziekten is, is het grote aantal gerapporteerde gevallen van auto-immuunziekten na genetische vaccinatie uiterst zorgwekkend.
Juist het mechanisme van genvaccins dat ervoor zorgt dat de eigen cellen de antigenen van ziekteverwekkers produceren, brengt het risico met zich mee van het induceren van auto-immuunziekten, wat niet volledig kan worden vermeden, zelfs niet als de mRNA-pseudouridyleringstechnologie wordt gebruikt.
In deze context moeten individuen met een positieve bloedtest voor spike-eiwit mogelijk gesprekken voeren en aanvullende tests ondergaan voor auto-immuunziekte-indicatoren, zoals antinucleaire antilichamen.
Als de aminozuurvolgorde van het eiwit dat het gevolg is van de frameshift voorspelbaar is, kunnen deze kandidaat-eiwitten ook worden opgenomen in de initiële massaspectrometrietest. In ieder geval is het bijzonder belangrijk om testen te ontwikkelen en medische zorginstellingen op te zetten die anticiperen op deze situaties.”
Voorstellen voor het beheer van bloedafname
De auteurs schetsen een aantal specifieke voorstellen voor het beheer van de bloedafname en bloedproducten van personen die genetische “vaccins” hebben gekregen. Gezien de verscheidenheid aan bloedgerelateerde afwijkingen die na het vaccin zijn waargenomen, stellen de onderzoekers dat rigoureuze en voorzorgsmaatregelen in de omgang met bloed en transfusiepraktijken nu een noodzaak zijn geworden.
Een belangrijk onderdeel van het voorstel is het houden van grondige interviews met potentiële bloeddonoren. Deze interviews moeten gaan over hun vaccinatiestatus, het aantal ontvangen doses, hun COVID-19 infectiegeschiedenis en eventuele symptomen die ze zouden kunnen ervaren en die zouden kunnen wijzen op aandoeningen zoals het postvaccinatiesyndroom (PVS), lange-COVID of andere complicaties.
De onderzoekers bevelen ook een wachttijd aan voor bloed dat is afgenomen van ontvangers van COVID-spuiten – 48 uur voor mRNA-prikken en zes weken voor ontvangers van AstraZeneca DNA-prikken. Er wordt ook een reeks tests voorgesteld om de veiligheid van het verzamelde bloed te garanderen, waaronder:
- Massaspectrometrie om het gehalte aan spikeiwitten te meten.
- PCR voor het detecteren van de aanwezigheid van mRNA en DNA van het spike-eiwit
- Testen op markers die in verband worden gebracht met auto-immuunziekten
- Enzymgekoppelde immunosorbent assay (ELISA)
- Immunofenotypering
- Vloeibare biopsieën in combinatie met proteomics om spikeiwit en het mRNA daarvan te detecteren en kwantificeren
De auteurs merken ook op dat het beleid en de procedures voortdurend moeten worden herzien naarmate nieuwe risico’s en problemen met bloedproducten afgeleid van mRNA en DNA jab-ontvangers worden geïdentificeerd.
Veiligheid van huidige bloedproducten garanderen
Het artikel bespreekt ook strategieën om de veiligheid te garanderen van bloedproducten die al verzameld zijn, en benadrukt de complexe uitdagingen waar medische instellingen, regelgevende instanties en het bredere ecosysteem van de gezondheidszorg doorheen moeten navigeren in de nasleep van wijdverspreid gebruik van mRNA-injecties.
De grootste zorg is het risico dat patiënten lopen door het gebruik van bloedproducten van donoren die gengebaseerde injecties hebben gekregen zonder dat de aan- of afwezigheid van spike-eiwitten of gemodificeerd mRNA kan worden bevestigd. Om de veiligheid te garanderen, moeten er zo snel mogelijk methoden worden ontwikkeld en geïmplementeerd om potentiële verontreinigingen te kwantificeren.
Een andere kritieke kwestie die moet worden aangepakt is het huidige gebrek aan betrouwbare methoden om spike-eiwitten of gemodificeerd mRNA uit bloedproducten te verwijderen. De auteurs waarschuwen dat, gezien de potentiële persistentie, lage oplosbaarheid, hittebestendigheid en stralingsbestendigheid van deze componenten, de huidige methodologieën hiervoor niet geschikt zijn. De enige oplossing, zeggen ze, is om alle bloedproducten die deze verontreinigingen blijken te bevatten weg te gooien totdat er effectieve verwijderingstechnieken zijn vastgesteld.
Onderzoekers roepen op tot wijdverspreide bloedtests
Daarnaast roepen de onderzoekers op tot het op grote schaal testen van zowel geprikte als niet-geprikte bloedproducten om de mogelijke overdracht van spikeiwitten via exosomen (zogenaamde shedding) te beoordelen.
“Het kan niet worden ontkend dat het spike-eiwit en de gemodificeerde genen kunnen worden overgedragen via exosomen.” ~ Ueda et al.
Zoals opgemerkt door de auteurs:
“… toen exosomen, verzameld van ontvangers van vaccins, werden toegediend aan muizen die niet waren gevaccineerd met het genetische vaccin, werd het spike-eiwit overgedragen.
Daarom kan niet worden ontkend dat het spike-eiwit en de gemodificeerde genen kunnen worden overgedragen via exosomen. Daarom stellen we voor om in eerste instantie volledige tests uit te voeren, ongeacht de status van de genetische vaccinatie, en om een cohortstudie uit te voeren om snel het volledige beeld te krijgen …
Bovendien … kan niet worden uitgesloten dat zelfs degenen die niet zijn gevaccineerd met het genetische vaccin, maar wel een lange COVID hebben gehad, residuele spike-eiwitten of van fibrine afgeleide microthrombi in hun lichaam hebben, dus het zou raadzaam zijn om dezelfde tests en follow-up uit te voeren als voor ontvangers van een genetisch vaccin.
De aan- of afwezigheid en de hoeveelheid antilichamen tegen nucleocapsid en antilichaamisotypen kunnen een indicator zijn om te bepalen of genetische vaccinatie of lange COVID de oorzaak is. In elk geval wordt verwacht dat deze cohortstudies zullen helpen bij het vaststellen van grenswaarden voor bloedspiegels van spike-eiwit en andere stoffen om de veiligheid van bloedproducten te bepalen.
Faksova et al. voerden een grote cohortstudie uit onder 99 miljoen mensen met behulp van een multinationaal Global Vaccine Data NetworkTM (GVDN®) en vonden een significant verhoogd risico op myocarditis, pericarditis, Guillain-Barre-syndroom en cerebrale veneuze sinus trombose bij ontvangers van genetische vaccins.”
Het waarborgen van de traceerbaarheid van bloedproducten en het opzetten van een streng wettelijk en regelgevend kader om de talloze problemen te beheren die voortkomen uit het gebruik van bloedproducten afkomstig van personen die met COVID zijn geprikt, zijn ook van het grootste belang. Dit omvat het creëren van systemen voor de registratie van alle potentiële donoren, het verzekeren van de traceerbaarheid van bloedproducten en het uitvoeren van studies naar de resultaten van ontvangers.
Oproep tot pauze: Het evalueren van de risico’s en voordelen van genetische vaccins voor een veiligere toekomst
Concluderend wijzen de auteurs erop dat als we doorgaan met het gebruik van op mRNA-LPN gebaseerde platforms om conventionele vaccins te vervangen of nieuwe vaccins te maken, de risico’s voor onze bloed- en beenmergvoorraad verder zullen toenemen.
“De impact van deze genetische vaccins op bloedproducten en de werkelijke schade die ze veroorzaken zijn op dit moment onbekend,” schrijven ze.6
“Om deze risico’s te vermijden en een verdere uitbreiding van de bloedbesmetting en complicatie van de situatie te voorkomen, verzoeken we daarom met klem om de vaccinatiecampagne met genetische vaccins op te schorten en zo snel mogelijk een schade-batenanalyse uit te voeren, zoals Fraiman et al.7 en Polykretis et al.8 vragen.
De gezondheidsschade die wordt veroorzaakt door genetische vaccinatie is al zeer ernstig en het is hoog tijd dat landen en relevante organisaties samen concrete stappen ondernemen om de risico’s in kaart te brengen en deze te beheersen en op te lossen.”
Bronnen en referenties
- 1, 3, 5, 6 Preprints.org March 15, 2024
- 2 Jeff Dornik Substack March 22, 2024
- 4 Stat Pearls IgG4-Related Disease
- 7 Vaccine 2022 Sep 22;40(40):5798-5805
- 8 Autoimmunity 2023 Dec;56(1):2259123
Mijn bloed zal enkel en alleen dienen voor mijn zoon…en Niemand anders..
Medisch beroepsfeld is helemaal gevaxineerd
Dus dat word een doe het zelf operatie
Aan de hand van oude youtube filmpjes
Het is te hopen dat we het nooit nodig zullen hebben. Helaas vertellen ze je niet of het bloed dat je krijgt van een gevaccineerd persoon is. Heb wel gehoord dat ze nu in de parallelle samenleving een bloedbank willen opzetten voor ongevaccineerde met ongevaccineerd bloed maar dat zal nog wel even duren.
Ik heb een formulier bij me dat ik geen bloedtransfusie wil en dit weten mijn kinderen ook. Ik heb wat onderzoek gedaan naar bloedtransfusie en dit blijkt ook weer een winstgevend handeltje te zijn voor Big Pharma. Steeds meer mensen weigeren een bloedtransfusie en die herstellen veel beter dan mensen die wel een transfusie hebben gehad. Je lichaam is een krachtige zelfherstellende machine, je moet er alleen wel de tijd voor nemen en goed voor zorgen.
Ben net uit het ziekenhuis, Men wilde mij een bloedtransfusie geven in verband met bloedarmoede.Deze heb ik tot verbijstering van de verpleging, resoluut geweigerd.
Men zei het is in het laboratorium getest.Op mijn vraag is dit bloed van een geinjecteerde of niet geinjecteerde, daar kon men mij geen antwoord op geven.
Waar is het dan op getest de bloed groep lol
Wat grappig ..eerst roepen ze dat elke gevaccineerde 3 tot 5 jaar heeft tot ie een plotsje krijgt
Hoe kan dit ons dan tientallen jaren achtervolgen?
CONTRADICTUS TERMINUS op FN. De zoveelste jeer al.
http://www.safeblood.nl
Het kan!
neem zowel voor als na de operatie/transfusie : bioKinine, want dat maakt de prionen : ONschadelijk >
https://www.linkedin.com/pulse/herstel-van-ons-immuun-systeem-mbv-zink-biokinine-hero-de-jong/