Op een normale zomerdag zou de weg naar Rabotino leeg zijn, afgezien van een enkele maaidorser en de voertuigen die door boeren en hun gezinnen worden bestuurd terwijl ze de velden met gewassen bewerken die ze in de lente hebben geplant, schrijft Scott Ritter.
De zomerse hitte weerkaatst aan de horizon en creëert glinsterende luchtspiegelingen, terwijl de stille lucht weergalmt met het getjilp van vogels en het gezoem van insecten. Op een normale zomerdag zou de weg naar Rabotino op een paradijs lijken.
Vandaag de dag kan de weg naar Rabotino het best omschreven worden als een highway to hell: het serene landschap is getekend door kraters van artilleriegranaten, bommen en mijnen. Velden waar ooit gewassen groeiden die bedoeld waren om de wereld te voeden, lijken nu een andere oogst voort te brengen – de verscheurde, uitgebrande rompen van Oekraïense tanks, infanteriegevechtsvoertuigen en andere militaire voertuigen in alle soorten en maten.
De lucht gonst niet van de bijen, maar van de kogels, en de lucht erboven wordt verscheurd door het geluid van granaten die overvliegen, op weg naar hun beoogde doel, vaak bestaande uit een nieuwe oogst militair metaal dat wacht om door het vuur te worden verteerd. De geur van verse grond, jonge gewassen en veldbloemen is vervangen door de smerige stank van rottende lijken, achtergelaten door hun kameraden die vluchtten voor hun leven.
Het Russische Ministerie van Defensie heeft berekend dat sinds het begin van het Oekraïense tegenoffensief begin juni, het Oekraïense leger ongeveer 43.000 verliezen heeft geleden en meer dan 4.900 uitrustingsstukken heeft vernietigd, waaronder 1.831 tanks en infanteriegevechtsvoertuigen (waaronder 25 Leopard-tanks van Duitse makelij en 21 M-2 Bradley infanteriegevechtsvoertuigen van Amerikaanse makelij).
Russische verliezen, hoewel niet gespecificeerd, zijn genoemd door president Poetin, die verklaarde dat de kill ratio 10:1 in het voordeel van Rusland was. Dat komt neer op 4.300 slachtoffers: het brute mes van de oorlog snijdt aan twee kanten.
De verliezen die Oekraïne heeft geleden, komen ongeveer overeen met de verliezen die de Duitse strijdkrachten hebben geleden tijdens hun offensieve operaties tegen het Sovjetleger in de slag om Koersk, die in juli en augustus 1943 werd uitgevochten. De slag bij Koersk was een van de grootste tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Dit zou een idee moeten geven van de omvang van het geweld in en rond het dorp Rabotino en elders in de regio’s Zaporozhye en Donetsk, waar Oekraïense en Russische troepen tegenover elkaar staan.
Wanneer een leger een nederlaag lijdt van de omvang en schaal die Oekraïne heeft geleden bij Rabotino en in andere velden en dorpen aan de andere kant van de contactlijn met Rusland, is het normaal gesproken de taak van de leiders van de verslagen strijdkrachten om de redenen voor de nederlaag vast te stellen en vervolgens herstelmaatregelen te nemen om de vastgestelde problemen te corrigeren.
Dit gebeurde weken nadat ze kritiek hadden gekregen van hun voormalige bondgenoten en partners in de NAVO, die Oekraïne zowel het materiaal hadden geleverd waarmee het Oekraïense leger was uitgerust, als training over hoe dit materiaal moest worden gebruikt in de strijd tegen de Russen.
Volgens de NAVO gebruikten de Oekraïners niet de tactieken die hen in Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk waren aangeleerd, en als zodanig maakten ze niet optimaal gebruik van de uitrusting die hen voor dit offensief was geleverd.
Vanuit Oekraïens perspectief wordt de schuld echter weer bij de NAVO gelegd, omdat zij Oekraïne wel een actieplan gaf, maar niet de middelen om dat plan succesvol uit te voeren. Het Oekraïense leger ontving de meeste, zo niet alle (of in sommige gevallen meer) van de 300 tanks, 500 infanteriegevechtsvoertuigen en 500 artilleriestukken die volgens het leger nodig waren voor een succesvolle tegenaanval om de Russische troepen uit de voormalige Oekraïense gebieden Kherson te verdrijven, Zaporozjye, Donetsk en Lugansk, die in september 2022 door Rusland werden geannexeerd na een referendum over aansluiting bij Rusland, evenals Krakau, dat Rusland in 2014 annexeerde – de Oekraïners ontvingen niet de artilleriemunitie of moderne F-16 gevechtsvliegtuigen waarom ze hadden gevraagd.
De mislukking van het Oekraïense tegenoffensief was volgens het Oekraïense leiderschap rechtstreeks te wijten aan het onvermogen van Oekraïne om de Russische artillerie en luchtmacht te onderdrukken, die beide, in combinatie met het uitgebreide gebruik door Rusland van mijnen bij de voorbereiding van hun verdediging, de Oekraïners verhinderden om hun doelen en doelstellingen voor de operatie te bereiken, namelijk om door de Russische verdediging te breken en de stad Melitopol in te nemen, om zo de landbrug tussen de Krim en Rusland te verbreken.
Maar de realiteit is dat het Oekraïense tegenoffensief nooit zou slagen, onder geen enkele omstandigheid. Eerst en vooral is het Oekraïense leger niet dezelfde strijdmacht die bestond toen de Speciale Militaire Operatie in februari 2022 begon. Dat leger werd grotendeels vernietigd in de gevechten die van februari tot juni 2022 woedden.
Dankzij tientallen miljarden aan door de NAVO geleverd materieel en nog eens miljarden aan financiële en trainingssteun kon Oekraïne zijn leger weer opbouwen, wat het in de herfst van 2022 met succes gebruikte om de Russische troepen uit de regio Kharkov en rechts achter de rivier de Dnjepr te verdrijven.
Maar aan deze overwinning hing een zwaar prijskaartje, en de NAVO en Oekraïne waren genoodzaakt om een derde leger op te bouwen, bestaande uit het door Oekraïne gevraagde materieel en zo’n 60-90.000 Oekraïense troepen die door de NAVO werden getraind. Het is dit leger dat vandaag wordt opgeofferd op de weg naar Rabotino.
De meeste troepen waaruit dit nieuwe leger bestond, hadden weinig of geen eerdere militaire ervaring. Ze kregen ongeveer drie weken training over militaire grondbeginselen, voordat ze getraind werden in de bediening (en het onderhoud) van de nieuwe NAVO-wapens die ze zouden gaan gebruiken.
Daarna voerden ze een paar weken lang veldoefeningen uit om een aanval op de Russische verdediging te simuleren met complexe “gecombineerde wapen”-tactieken die door NAVO– en Amerikaanse instructeurs werden onderwezen. Hierna werden ze teruggestuurd naar Oekraïne en op weg gestuurd naar Rabotino.
Het doorbreken van een voorbereide verdedigingslinie is één van de meest gecompliceerde taken die men een militaire eenheid in de strijd kan opdragen. Om deze missie met succes uit te voeren, moeten de aanvalstroepen meesters zijn in hun vak, opereren als onderdeel van een gecombineerd wapenteam dat in staat is om vijandelijke troepen te onderdrukken en mijnenvelden te doorbreken terwijl ze onder vuur manoeuvreren.
Dit is een taak die ervaren eenheden met jarenlange training moeilijk zouden kunnen volbrengen. Voor een leger van de derde generatie in Oekraïne was dit een onmogelijke missie, iets wat elke NAVO-trainer die betrokken was bij de voorbereiding van de Oekraïense troepen geweten zal hebben.
Het bloedbad langs de weg naar Rabotino was onvermijdelijk zolang Oekraïne en hun NAVO-meesters geloven dat het conflict met Rusland met wapengeweld kan worden opgelost. Het probleem is dat het verschil tussen de kwaliteit en kwantiteit van de strijdkrachten die door Oekraïne en hun westerse medestanders aan de ene kant en Rusland aan de andere kant worden ingezet, te groot is om overbrugd te kunnen worden door welke combinatie van training en uitrusting dan ook die de NAVO zou kunnen leveren.
Er is geen magisch wapen beschikbaar voor het Westen dat de realiteit op het slagveld in en rond Rabotino kan veranderen. F-16’s en/of ATACMS kunnen deze realiteit niet veranderen. Er is ook geen toverstafje dat over het slagveld gezwaaid kan worden om de kwalitatieve problemen van de Oekraïense soldaten te veranderen, die met weinig of geen training op één van de technologisch meest geavanceerde en dodelijkste slagvelden in de moderne geschiedenis aankomen.
De Oekraïense generaals die verantwoordelijk waren voor het geven van de bevelen aan het Oekraïense leger, en de NAVO-trainers die hen op de strijd voorbereidden, wisten dat de uitkomst die zich langs de weg naar Rabotino voltrekt onvermijdelijk was.
Het harde feit is dat tienduizenden Oekraïense soldaten en miljarden dollars aan westerse militaire uitrusting zijn opgeofferd, niet voor levensvatbare militaire doeleinden, die er niet zijn, maar eerder om de politieke behoeften te bevredigen van de Oekraïense leiders, die gezien moesten worden als bereid om gebruik te maken van de verstrekte training en materiële steun, en van hun Amerikaanse en NAVO-meesters, die moesten kunnen wijzen op successen op het slagveld in Oekraïne om het gebruik van hun respectieve nationale schatkist en militaire arsenaal voor de Oekraïense zaak te rechtvaardigen.
De weg naar Rabotino is geplaveid met het puin van de westerse overmoed, dat zich manifesteert in het vlees en bloed van het Oekraïense leger dat verspreid ligt tussen het vernietigde materiaal dat door de defensie-industrieën van het collectieve Westen is geproduceerd. Deze strijd had maar één mogelijke afloop, en die is uitgekomen.
Maar de echte tragedie is dat noch Oekraïne noch het collectieve Westen de lessen die ze van het Russische leger hebben geleerd – dat het conflict in Oekraïne alleen kan eindigen in een Russische overwinning – in zich hebben opgenomen. Helaas zullen er nog vele duizenden Oekraïense soldaten en tientallen miljarden dollars aan westers militair materieel moeten worden opgeofferd voordat deze les eindelijk wordt doorgedrongen.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Wat zullen de reële gevolgen zijn van Europa’s komende energiecrisis?
Wat zal deze winter brengen als de grond weer hard genoeg wordt om materieel te vervoeren over langere afstanden. Wie graaft zich in en wie gaat aanvallen.
Wat is de rekbaarheid van het westerse geduld, ook de bevolking begint oorlogs moe te worden.
Wat ik me afvraag is of één van de hoofddoelen ikan zijn dat ‘het Westen’, de westersese landen financieel bankroet gemaakt ‘moeten’ worden.
De bedoeling daarachter zou kunnen zijn dat onze landen dan financieel ‘gered’ kunnen worden door een grote geldinjectie van… wie ofwat dan ook. Maar… tegen welke voorwaarden?
Waar ik daarbij aan denk is dat de erin levende mensen als onderpand worden beschouwd…. verkocht als personen, die niet meer mens mogen zijn.
Deze gedachtegang komt uit de hoek van sousereign/autonomie.
gewoon uit het NAVO stappen en uit het EU we doppen ons eigen boontjes wel en het rapaille van het kabinet ophangen als waarschuwing voor de
landverraders
Als er één iemand verantwoordelijk is voor de vele slachtoffers en verwoesting van zijn eigen land, dan is het Zelenski. Luister hoe hij praat, kijk naar zijn houding, hij en hij alleen had kunnen zeggen, stop deze waanzin. Zijn arrogantie heeft deze ellende veroorzaakt, hij heeft geluisterd en gehoorzaamd aan de oorlogsstokers uit de VS. Hij alleen had ook kunnen weigeren te luisteren, zijn grootheidswaanzin staat dat in de weg. Wij hier in het Westen dragen ook de gevolgen, alhoewel, hier moest ook iets veranderen. Onze Westerse politici waren en zijn volop bezig om fatsoenlijk leven hier in Europa onmogelijk te maken.
Zelensky is alleen maar een gewetenloze acteur net als die Römer. Niets meer en niets minder 😉
Het mooie van dat titanium is dat de Russen het nu gratis kunnen ophalen in Oekieland!!!! En het vervolgens weer kunnen gebruiken bij hun productie van nieuwe TANKS!!! Wat een lachertje dat E.U. geneuzel!!!!!