De top Rusland-Afrika van deze week had niet op een beter moment in de internationale betrekkingen kunnen plaatsvinden. Het evenement staat symbool voor een belangrijke wereldwijde verandering, die uiteindelijk een betere toekomst voor de mensheid inluidt, ondanks de gevaarlijke en verschrikkelijke moersleutel die met die verandering in het heden gepaard gaat, schrijft Strategic Culture Foundation.
Te midden van de vreselijke, door de NAVO gevoede proxy-oorlog met Rusland in Oekraïne, woonden leiders van bijna 50 Afrikaanse landen het tweedaagse forum in Sint-Petersburg bij, dat werd georganiseerd door de Russische president Vladimir Poetin.
Het conflict in Oekraïne woedt al meer dan 500 dagen en dreigt uit de hand te lopen en uit te monden in een totale wereldoorlog tussen de door de Verenigde Staten geleide westerse landen en Rusland.
Washington en haar NAVO-bondgenoten hebben elke poging om de bloedige oorlog langs diplomatieke weg te beëindigen afgewezen. Afrikaanse stemmen die op een vreedzame oplossing aandrongen, werden met de typische westerse arrogantie van tafel geveegd.
De Westerse mogendheden laten het geweld zelfs roekeloos escaleren door het regime in Kiev, dat in 2014 via een door de CIA gesteunde staatsgreep de macht in Oekraïne greep, ertoe aan te zetten steeds meer infanterie in te zetten in een suïcidaal conflict.
Deze oorlog heeft een ravage aangericht in de wereldwijde voedselvoorraden en prijzen, die de 1,3 miljard inwoners van Afrika genadeloos hebben getroffen. Rusland is ’s werelds grootste leverancier van tarwe en andere granen, goed voor ongeveer 20 procent van het totaal. Oekraïne neemt ongeveer 7 procent voor zijn rekening.
Natuurlijk heeft de oorlog de wereldwijde voorraden en prijzen zwaar getroffen. Maar wie is dit conflict begonnen en wie verhindert het einde ervan? De VS en haar zogenaamde veiligheidsalliantie NAVO dragen de volledige verantwoordelijkheid.
“Aan de ene kant belemmeren westerse landen de levering van ons graan en onze meststoffen, terwijl ze ons aan de andere kant schijnheilig de schuld geven van de huidige crisissituatie op de wereldvoedselmarkt,” vertelde president Poetin op de top in Sint-Petersburg.
Op 17 juli trok Rusland zich terug uit een VN graanovereenkomst met Oekraïne die vorig jaar tot stand was gekomen. Die deal moest het vervoer van Oekraïense landbouwproducten door de Zwarte Zee garanderen in ruil voor het beëindigen van de unilaterale (en illegale) sancties van het Westen tegen de Russische export. De westerse kant van de afspraak werd niet uitgevoerd.
Toen het regime in Kiev op 17 juli voor de tweede keer de brug van Kerch naar de Krim bombardeerde, zegde Rusland het graanakkoord onmiddellijk af. De dodelijke aanval op de brug, waarbij twee Russische burgers om het leven kwamen, was voor Moskou de druppel. De verschepingsovereenkomst werd al lange tijd misbruikt door het niet nakomen van verplichtingen over het opheffen van Russische sancties, maar ook door bewijs dat de Oekraïense ladingen ook waren gebruikt om in het geheim NAVO-wapens te verschepen, zoals onderwaterdrones die betrokken waren bij de aanval op de Kertsj-brug.
Ondanks de westerse economische sancties is Rusland er vorig jaar toch in geslaagd om meer dan 11 miljoen ton tarwe en andere granen naar Afrikaanse landen te exporteren. Tijdens de top deze week verzekerde Poetin dat deze levering van basisvoedingsmiddelen aan de Afrikaanse markten zou worden voortgezet. De Russische president kondigde ook een grote extra gratis graanexport aan naar verschillende Afrikaanse landen die een acuut risico lopen op voedselonzekerheid.
Bovenaan de agenda tijdens de top stond voedselsoevereiniteit. Rusland heeft gezworen de levering van granen aan Afrika te garanderen, ongeacht tekorten in de Oekraïense export.
Het is smakeloos van de Amerikaanse en Europese NAVO-leden om Moskou te beschuldigen van “het bewapenen van honger” en “het treffen van de armen in de wereld”.
Uit VN-gegevens blijkt dat het leeuwendeel (meer dan 80 procent) van de Oekraïense export in het kader van de nu ontbonden overeenkomst naar hoge- en middeninkomenslanden ging. Afrika en andere lage-inkomenslanden ontvingen slechts ongeveer 3 procent van de Oekraïense agro-export. Rusland was verreweg de belangrijkste leverancier, ondanks de Westerse sancties die bedoeld waren om deze handel te blokkeren. De Westerse mogendheden hadden een groot spektakel gemaakt over “humanisme” door de graanovereenkomst door te drukken. En toch waren de begunstigden geen arme landen, maar eerder een handvol rijke landen en het regime in Kiev, dat de tolerantie van Rusland beantwoordde met terreuraanslagen op de civiele infrastructuur.
Afrikaanse landen en vele andere in het Zuiden van de wereld begrijpen waar het Oekraïne-conflict echt om draait. Het gaat over de Verenigde Staten en een kliek van Westerse mogendheden die proberen hun afnemende hegemonie overeind te houden. Dat wordt weerspiegeld in de ambivalente houding die Afrikaanse staten in de Verenigde Naties aannemen ten aanzien van het conflict. Het continent heeft, net als andere regio’s in het Zuiden van de wereld, Westerse pogingen verworpen om hen mee te slepen in een isolatie van Rusland in de stijl van de Koude Oorlog.
Historisch gezien heeft Afrika ook geprofiteerd van de Russische steun voor onafhankelijkheid van westerse koloniale en neokoloniale controle. Er is een enorme resterende goodwill en solidariteit met Rusland als een mogendheid die nooit de schadelijke bagage van imperialistische bemoeienis heeft gehad zoals de Verenigde Staten en de Europeanen. Amerikaanse en Europese politici kleineren Afrika als een “shit-hole” en Afrikanen omdat ze willen inbreken in “onze tuin”.
Moskou’s pleidooi voor multipolaire wereldrelaties en oprecht respect voor nationale soevereiniteit (in plaats van onoprechte retorische verwensingen van het Westen) vindt diepe weerklank bij Afrikaanse naties.
De voorzitter van de Afrikaanse Unie, Azali Assoumani, die deze week het podium deelde met Poetin, zei dat het continent de solidariteit en inzet van Rusland voor volledige onafhankelijkheid en soevereiniteit zeer waardeert.
Poetin van zijn kant merkte op dat soevereiniteit geen eenmalige prestatie is, maar een permanente status die voortdurend moet worden versterkt, verdedigd en bevestigd. De Russische leider verwees impliciet naar het historische feit dat veel Afrikaanse naties na de Tweede Wereldoorlog weliswaar politiek onafhankelijk werden van Europese koloniale machten, maar in hun ontwikkeling werden belemmerd door verschillende verraderlijke neokoloniale controlemechanismen over financiering en handel.
Het enorme potentieel van Afrika als wereldmacht moet nog worden gerealiseerd, grotendeels vanwege de voortdurende kolonialistische erfenissen. Dat alleen al is een beschamende aanklacht en openbaring van de failliete Westerse pretenties van deugdzaamheid.
De wereld is echter snel aan het veranderen, waarbij de westerse hegemoniale overheersing aan het afbrokkelen is, en daardoor kunnen Afrikaanse naties uitkijken naar nieuwe mogelijkheden van wonderbaarlijke ontwikkeling.
De grote opkomst van Afrikaanse landen op de top in Sint-Petersburg getuigt van het verlangen en de vastberadenheid om een nieuwe multipolaire wereld te omarmen, een wereld waarin Afrika ongehinderd en met groot succes naar voren kan komen. Westerse mogendheden deden hun uiterste best om het continent onder druk te zetten om de top te boycotten. Maar die smerige, oude trucs hebben het tij van de geschiedenis niet kunnen keren.
Met het juiste partnerschap van een multipolaire wereld zal de natuurlijke rijkdom van Afrika ten goede komen aan de ontwikkeling van de bevolking, en niet aan de verrijking van de Westerse mogendheden die het continent eeuwenlang hebben beroofd en onderworpen.
De staatsgreep deze week in Niger tegen een door het Westen gesteunde president is tekenend voor de groeiende onrust in Afrika tegen oude vormen van Westerse voogdij. In West-Afrika zijn de afgelopen drie jaar zeven staatsgrepen gepleegd tegen Franse of door de VS gesteunde regimes. Zoals deze week in Niger, zwaaiden demonstranten met Russische vlaggen in wat kan worden opgevat als een symbolisch verzet tegen Washington en Europese neokoloniale lakeien.
Hoe dan ook, terug naar het hoofdonderwerp van de top Rusland-Afrika. Het belangrijkste onderwerp is nationale soevereiniteit en voedselsoevereiniteit. Dit kan worden bereikt zonder afhankelijk te zijn van de spelletjes van Westerse mogendheden of hun gevolmachtigden in Kiev over de voedselexport. Net als bij de Russische energie-export is er geen behoefte aan een Oekraïense “tussenpersoon” die iedereen oplicht.
Bovendien lonkt er een veel belangrijker, groter plaatje. Als het landbouwpotentieel van Afrika goed wordt benut, zou het continent niet alleen voldoende voedsel kunnen leveren, maar ook een krachtige exporteur van voedsel naar de rest van de wereld kunnen worden. Het enige obstakel voor die weldadige toekomst zijn de arbitraire politieke en economische beperkingen die de Westerse elite aan andere landen oplegt. Dergelijke elitaire privileges en controle over hele naties zijn net zo anachronistisch als andere kwaden zoals slavernij en uitbuiting.
Het feit dat Rusland de onwettige Westerse veronderstellingen van hegemonie uitdaagt, zoals blijkt uit het Oekraïne-conflict, en de multipolaire onafhankelijkheid van de snode mechanismen van Westerse dominantie (de Amerikaanse dollar, unilaterale sancties, financiële schulden, enzovoort) bevordert, staat aan de goede kant van de geschiedenis.
De broederlijke omarming van die visie door Afrika is zeer rechtvaardig en is een nieuwe nagel aan de doodskist van de stervende Westerse hegemonie.
Je moet in die Afrikaanse staten natuurlijk ook wel betrouwbare mensen hebben zitten en geen corrupte personen, gewoon goede mensen die begaan zijn met hun landen en bevolkingen ongeacht hun achtergrond, begrijp ook wel dat Rusland soms goud terug zal verlangen, maar ik krijg natuurlijk wel hoop op een ommekeer, het zijn allemaal tekenen aan de wand.
de betrouwbare personen zijn er wel. het zijn de westerse mogendheden die daar de corrupte puppets heeft neergezet. Er zijn er genoeg die het goed met hun eigen volk voort hebben echter deze personen werden stelselmatig geëxecuteerd door het elitaire westen.
zal wat zijn zeg Afrika samen met Rusland de westerse overheersing kapot maken en zelf standig zaken doen zonder de EU en USA mooiiiiiiiiiiiiiiiii
Heb ook begrepen dat Kiev bij eerdere afspraken gewoonweg drugs en wapens vervoerden in de schepen en het graan gewoon naar Europa ging i.p.v. naar Afrika en nu omzeilen de Afrikanen en de Russen dit gewoon en krijgen de Azovjes weer een flinke tik op de neus buiten de Navo natuurlijk!
Amerika (en iets achter oost Canada) is het enige natie ter wereld die niet het recht op voedsel ondertekend heeft…de rest vd wereld wel !!! zeg maar niets meer, denk ik dan..
Rusland is ondertussen zo ver gegaan in het verstoren van alles waar de dominantie van de kolonialen eeuwen op gestoeld was, dat de vernietiging van Rusland door Het Westen, zoals ze met Libië hebben gedaan, een absolute doelstelling geworden is waar voor niets nog terug gedeinsd wordt.
Off topic: Frontnieuwsers zitten overal diep te scharrelen achter informatie. Weet iemand meer over de clausules voor het lidmaatschap van de Navo over te te voeren buitenlandse politiek en de aansturing van de opinie van de bevolking? In België hebben we wat flitsen kunnen opvangen in verband met het subsidieren van instellingen voor “informatie naar het publiek” zoals bijvb het Clingendaal-instituut en vele anderen waarvan de details het daglicht niet zien.
Multipolaire wereld is een terechte ontwikkeling.
Voorwaarde is, dat zelfstandige landen willen samenwerken.
En niet, dat de machtigste, overheerst.
@LepoudreLuc :
Er is veel bekend over :
V.S., CIA, NATO, EU op grote schaal, en wereldwijd, investeren, subsidiëren en connecties hebben in :
media : kranten, televisie, internet; journalisten; ‘denk tanks’; enz.
Duidelijk voorbeeld : Udo Ulfkotte – ‘Gekochte journalisten’