In 2004 stelden twee Zweedse onderzoekers in een ingezonden brief in het European Journal of Cancer Prevention dat 1997 een merkwaardig jaar was in Zweden. Het werd gekenmerkt door een verslechtering van de volksgezondheid en de opkomst van elektrogevoeligheid als een groeiende bron van zorg. Hun bevindingen stuitten op weerstand van de overheid en volksgezondheidsinstanties.
Gisteren publiceerde Arthur Firstenberg een nieuwsbrief waarin het belang werd benadrukt van de bevindingen zoals beschreven in de brief uit 2004, schrijft Rhoda Wilson.
Elektrogevoeligheid staat ook bekend als overgevoelig voor elektriciteit (“EHS”). Deze aandoening treft steeds meer mensen in Zweden, maar ook in andere landen zoals Zwitserland en de Verenigde Staten.
Het onderzoek van Olle Johansson en Örjan Hallberg benadrukte de mogelijke gezondheidseffecten van elektromagnetische velden (“EMV”), waaronder hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, huiduitslag en nog veel meer.
Hun onderzoek toonde de noodzaak aan van verder onderzoek naar de oorzaken van deze gezondheidsproblemen, maar hun bevindingen stuitten op weerstand van de overheid en gezondheidsautoriteiten. In de woorden van Hallberg: “Onze deskundige autoriteiten lijken uiterst onwillig om te proberen de oorzaak te achterhalen omdat grote financiële belangen dan in het gedrang kunnen komen.”
We konden de brief van Johansson en Hallberg niet vinden in het European Journal of Cancer Prevention. Hallberg publiceerde hem echter in 2015 op ResearchGate. Hieronder belicht Arthur Firstenberg het belang van hun brief en daaropvolgende bevindingen.
Doe alstublieft nu uw mobiele telefoons weg
Door Arthur Firstenberg
Het belangrijkste en meest genegeerde medische onderzoek ter wereld werd in 2004 gepubliceerd door Olle Johansson, een wetenschapper aan het Karolinska Instituut (het instituut dat de Nobelprijs voor geneeskunde toekent). De andere auteur was Örjan Hallberg en de titel was ‘1997 – Een merkwaardig jaar in Zweden’. In de herfst van 1997 nam het aantal zieken in elk van de 21 provincies van het land niet langer af, maar begon het abrupt toe te nemen.
Het aantal mensen dat langer dan een jaar als ziek geregistreerd stond, was aan het dalen en bereikte in juli 1997 een laagterecord met 43.256 mensen. De maand daarop keerde die trend plotseling om en begon sterk te stijgen. In december 2003 bedroeg het aantal langdurig zieken 135.318.
Het aantal ziekteverzuimers, dat jarenlang sterk was gedaald, begon ook plotseling te stijgen. Het steeg van een dieptepunt van 118.530 in augustus 1997 naar 309.124 in februari 2003.
Het aantal geregistreerde mensen met belastingsletsel (pijn in de nek, schouders, rug, enz.) verdubbelde tussen 1997 en 2001.
Het aantal zelfmoordpogingen door jongeren steeg met 30% tussen 1998 en 2001.
De jaarlijkse incidentie van prostaatkanker begon sterk te stijgen en steeg tussen 1997 en 2004 met 32%. In Stockholm is het aantal nieuwe gevallen van prostaatkanker bij mannen van 50-59 jaar vernegenvoudigd.
Het aantal ernstig gewonden bij verkeersongevallen, dat gestaag was gedaald, steeg van 400 in 1996 tot 1.200 in 2004. Het aantal verkeersongevallen met buschauffeurs steeg van minder dan 150 in 1997 naar 250 in 2003.
De hersteltijd na borst- of hartoperaties begon te stijgen in 1997.
Het aantal sterfgevallen door de ziekte van Alzheimer begon in 1997 te stijgen en het aantal sterfgevallen door andere neurologische aandoeningen begon drastisch toe te nemen.
Wat veranderde er in Zweden in de herfst van 1997? Digitale mobiele telefoons (GSM 900 en 1800) werden geïntroduceerd voor de hele bevolking. schreven Hallberg en Johansson:
In 1997 introduceerden veel grote bedrijven draadloze kantoortelefoonsystemen. Eén daarvan heet GSM-in-Office en werkt op 900 MHz … De werknemers moesten de mobiele telefoon gebruiken voor alle gesprekken, in veel gevallen voor lange gesprekken. Dus vanaf 1997 werden veel werknemers blootgesteld aan microgolfstraling tijdens alle werkuren van kleine basisstations, naast de sterkere straling van hun handsets tijdens al hun gesprekken. – 1997- A Curious Year in Sweden, Brief aan de redacteur van het Europees Tijdschrift voor Kankerpreventie van 13 december 2004 (geüpload op ResearchGate op 31 maart 2015)
De auteurs concludeerden dat volgens hun gegevens de mobiele telefoons, en niet de gsm-masten, verantwoordelijk waren voor de drastische achteruitgang van de gezondheid van de Zweedse bevolking.
Vóór 1997 was het aantal geregistreerde ziektedagen per persoon groter in dichtbevolkte gebieden dan in dunbevolkte gebieden. Na 1997 was het omgekeerd: plattelandsbewoners waren plotseling zieker dan stadsbewoners. Dit gold voor alle gegevens die ze bekeken – kort- en langdurige ziekten; ongevallen, moorden en zelfmoorden; verwondingen en ziekten gerelateerd aan de werkplek; hersteltijden van borst- en hartchirurgie; en ziekten van het zenuwstelsel.
Ze merkten op dat er in minder bevolkte gebieden minder straling is van mobiele torens, maar meer straling van een mobiele telefoon: de mobiele telefoon moet zijn vermogen verhogen om verbinding te houden.
De enige ziekte die dit patroon niet volgde was prostaatkanker: deze piekte evenveel bij stads- als plattelandsbewoners. De auteurs concludeerden dat mobiele telefoons niet de oorzaak waren van prostaatkanker, maar ze hadden het mis.
De hersenen, de borst, het hart en het zenuwstelsel worden van dichtbij blootgesteld aan een mobiele telefoon wanneer deze aan staat en in gebruik is. De prostaat daarentegen wordt van dichtbij blootgesteld wanneer de telefoon in iemands zak zit en op stand-by staat, in vliegtuigmodus staat of uitgeschakeld is; de telefoon zendt op die momenten nog steeds straling uit, maar de straling is niet afhankelijk van de afstand tot een basisstation en is daarom hetzelfde in de stad en op het platteland.
In 2009 verslechterde de gezondheidssituatie in Zweden nog steeds. Hallberg en Johansson onderzochten hetzelfde terrein nog grondiger in een artikel met de titel ‘Schijnbare dalingen in Zweedse volksgezondheidsindicatoren na 1997 – Zijn ze te wijten aan verbeterde diagnostiek of aan omgevingsfactoren?’ Zij ontdekten dat alle trends uit hun eerdere artikel zich hadden voortgezet. Bovendien ontdekten ze het volgende:
- Het percentage pasgeborenen met hartproblemen begon na 1998 toe te nemen en was in 2007 bijna verdubbeld.
- Tussen 1997 en 2005 verdubbelde de incidentie van longkanker onder oudere mannen en vrouwen.
- De incidentie van melanoom in het gezicht bij jongere mensen steeg tussen 2000 en 2006 met 40%.
- De leeftijdsgestandaardiseerde incidentie van Alzheimersterfte steeg met bijna 300% tussen 1998 en 2008. En het steeg met ongeveer 8000% sinds 1979, twee jaar nadat Apple de personal computer uitvond en iedereen dagelijks urenlang aan een computerscherm werd blootgesteld. De toename werd sterker nadat de bevolking mobiele telefoons kreeg. Vóór de personal computer was de incidentie van Alzheimer sterfte ongeveer 0,1 per 100.000 mensen in de jaren 1970 en daarvoor.
Het gebruik van mobiele telefoons explodeert samen met de bijbehorende gezondheidseffecten
Toen ik op 17 juli 1996 bij Pelda Levey aanklopte en zei: “We hebben werk te doen”, had niemand die ik kende een mobiele telefoon en wi-fi was nog niet uitgevonden. Bomen waren de hoogste structuren buiten de steden en ze krioelden van de vogels, insecten en wilde dieren. Zelfs de bomen in mijn Brooklyn-buurt werden bezocht door wilde papegaaien.
Het is nu 28 jaar later. In drie decennia van activisme door de Cellular Phone Task Force en honderden andere organisaties is de wereld van bijna geen mobiele apparaten naar 17.000.000.000 mobiele apparaten gegaan. De straling die ze produceren, samen met de straling die ze alle mobiele torens en satellieten dwingen te produceren, heeft de meeste insecten, vogels en wilde dieren op deze planeet uitgeroeid en de meerderheid van de menselijke bewoners ziek gemaakt. Wie van ons slaapt goed, denkt helder en lijdt niet aan één of meer ademhalings-, neurologische, hart-, spijsverterings-, stofwisselings-, artritis- of psychologische kwalen, of aan kanker of diabetes?
Het aantal beroertes in China is meer dan verdubbeld sinds de komst van mobiele telefoons. Het aantal gevallen van diabetes is wereldwijd verviervoudigd. Een miljard mensen lijdt aan obesitas. De enorme toename van diabetes en obesitas is puur het gevolg van de vertraging van de stofwisseling door een verstoring van de elektronenstroom in ieders mitochondriën. 60% van alle Amerikanen heeft tegenwoordig een of meer chronische ziekten. Een derde van de wereldbevolking heeft meer dan vijf aandoeningen en minder dan 5% van de mensen wereldwijd heeft geen gezondheidsproblemen. Het aantal medicijnen dat jaarlijks in de VS wordt voorgeschreven is gestegen van 1,5 miljard in de jaren 90 naar 4 miljard in 2009 en 7 miljard in 2022. 42% van de oudere volwassenen in de VS gebruikt vijf of meer geneesmiddelen op recept, meer dan drie keer zoveel als voordat er mobiele telefoons waren. 70% van alle Amerikaanse volwassenen gebruikt dagelijks een of meer geneesmiddelen op recept.
Als er 17.000.000.000 mobiele apparaten op aarde zijn in de handen van mensen die rond de planeet reizen in vliegtuigen en auto’s en ze overal “nodig” hebben, zal geen enkele hoeveelheid organiseren, protesteren, procederen of wetgeving iets veranderen. Je mobiele telefoon minder gebruiken ook niet. Als je ook maar één keer per jaar een noodoproep van één minuut wilt kunnen doen, moeten alle zendmasten op aarde op je wenken worden bediend en de hele levende schepping 24/7 bestralen. Zolang het maatschappelijk aanvaardbaar is om een mobiele telefoon te gebruiken, in het openbaar of in je eigen huis, zijn honderden miljoenen mensen die er ernstig door gewond zijn geraakt, waaronder ikzelf, veroordeeld tot een eenzaam leven van eeuwigdurende marteling, niet in staat om te socialiseren, in hun levensonderhoud te voorzien, naar de film te gaan, naast je te staan in de rij bij de supermarkt, te reizen, naast je te wonen of zelfs maar een huis te hebben, totdat ze sterven of zelfmoord plegen – wat te veel van mijn vrienden en contacten al hebben gedaan.
Zelfs mensen die weten wat hen doodt, begrijpen het niet echt. Mobiele telefoons zijn zo normaal geworden dat zelfs mensen die zichzelf “EHS” noemen ze gebruiken. Ze helpen onze wereld en zichzelf om zeep. Ze proberen voortdurend te ontsnappen aan een aanval die ze zelf in de hand hebben en zichzelf en anderen aandoen.
De meeste telefoontjes en e-mails die ik nu ontvang komen van mobiele telefoons
Er belde een vrouw die net een plug-in apparaatje had gekocht om haar te beschermen tegen de straling van mobiele telefoons. Ze belde met een mobiele telefoon.
Een verpleegkundige belde en vroeg naar een therapie om de effecten van EMV’s te verminderen. Hij belde met zijn mobiele telefoon die hij 25 cm van zijn hoofd houdt en waaraan hij “schijven” heeft bevestigd om de straling te “neutraliseren”.
Een vrouw die zei dat ze EHS had, belde op op zoek naar een arts die een diagnose kon stellen zodat ze niet juryplichtig hoefde te zijn. Ze belde met haar mobiele telefoon.
Een vrouw e-mailde me vanaf haar iPhone en vroeg om informatie over de gevaren van zendmasten om mee te nemen naar een gemeenteraadsvergadering.
Een man e-mailde me vanaf zijn Android en wilde iets doen om te voorkomen dat er nog meer satellieten worden gelanceerd, om insecten te beschermen tegen de straling en om te voorkomen dat hij ’s nachts wordt bestraald, zodat hij kan slapen.
Een vrouw belde me vanuit een klein dorp dat omringd is door nationale bossen. Ze zei dat ze elektrisch gevoelig is, niet kan slapen en wil weten hoe ze zichzelf kan beschermen. Ze belde me met haar mobiele telefoon. Ze vertelde me dat haar man niet gevoelig is, maar toen ik haar vroeg naar zijn gezondheid, zei ze dat hij constant rugpijn heeft, de hele tijd uitgeput is en andere kwalen heeft.
Een vrouw die in haar auto woont liet me een bericht achter. Ze zei dat ze al anderhalf jaar een “wi-fi vluchteling” is. Ze belde met haar mobiele telefoon en vroeg me te antwoorden door haar een sms te sturen.
Een vrouw liet een bericht voor me achter waarin ze zei dat ze “holistisch” is, “volledig organisch” en “geen chemicaliën gebruikt”. Ze liet me zowel haar mobiele nummer als dat van haar man na.
Er belde een filmmaker die een film over mijn werk wil maken. Hij belde me met zijn mobiele telefoon. Hij heeft knieprothesen gehad en heeft kanker. “Waar zijn de libellen, kameleons, hagedissen en vogels waar ik mee opgroeide?” vroeg hij me.
Een vrouw belde omdat ze hulp wilde bij het verslaan van wetgeving die de plaatsing van zendmasten zou stroomlijnen. Ze belde met haar mobiele telefoon.
Een vrouw die bezorgd is over de effecten van een nabijgelegen zendmast op haar kinderen belde met haar mobiele telefoon.
Een dokter belde om te zeggen dat ze extreem elektrogevoelig is en dat ze een artsengroep aan het oprichten is. Ze belde met haar mobiele telefoon.
Er belde een arts met milieugeneeskunde als specialiteit, die zich zorgen maakt over draadloze communicatie op de school van haar kinderen. Ze belde me met haar mobiele telefoon.
Een vrouw e-mailde me vanuit Australië dat zij en haar zoon elektrogevoelig zijn en in een gemeenschap wonen waar de enige wi-fi in een gemeenschappelijke schuur is. Ze maakt zich zorgen over de plannen om Starlink in de gemeenschap te installeren. Ze e-mailde me vanaf haar mobiele telefoon.
Een vrouw belde me op om te vertellen dat haar zoon zo ernstig is aangetast door elektromagnetische vervuiling dat hij niet meer kan lopen en in het ziekenhuis ligt. Ze belde me vanaf haar mobiele telefoon en zei dat haar zoon alleen een mobiele telefoon heeft.
Er belde een man die zei dat hij al jaren overgevoelig is voor EMV’s en dat hij een intentionele gemeenschap aan het vormen is met “huizen voor gevoelige mensen”. Hij belde me met zijn mobiele telefoon.
Mensen begrijpen niet dat een mobiele telefoon dezelfde straling uitzendt als een zendmast en dat de straling zich net zo ver verspreidt. Dat als je je mobiele telefoon 20 meter van je af legt, je aan evenveel straling wordt blootgesteld als eender welke zendmast. Dat mobiele torens alleen genoeg straling uitzenden om de mobiele telefoons die op dat moment in gebruik zijn te laten werken. Dat wanneer je belt of een sms verstuurt, de dichtstbijzijnde toren (of satelliet) alleen voor jou frequenties inschakelt en je hele buurt (of hele stad) en alles en iedereen die daar leeft bestraalt, alleen maar zodat jij kunt bellen of sms’en. Dat alleen al het bezit van een mobiele telefoon, hoe weinig je hem ook gebruikt, vereist dat alle mobiele torens en satellieten op aarde er zijn zodat je telefoon het doet als je hem nodig hebt. Dat als je genoeg belt in een gebied met slechte mobiele telefoondiensten, je provider verplicht is om daar een zendmast neer te zetten. Dat één enkel gsm-gesprek permanente schade aan je hersencellen veroorzaakt. Dat het uren of dagen kan duren voordat je lichaam is hersteld van een gesprek van twee minuten, als dat al gebeurt. Dat afstand je niet beschermt. Dat je straling niet kunt “neutraliseren”. Dat er geen “veilige frequenties” zijn. Dat je telefoon gemaakt is van zeldzame aardmineralen die gedolven zijn door kindslaven in Congo. Dat de bereidheid om mobiele telefoons te gebruiken zorgt voor de ondergang van vaste lijnen – en van vogels, insecten en wilde dieren. Dat wanneer je om wat voor reden dan ook je telefoon aanzet, je iedereen martelt die toevallig bij je in de buurt woont of is, of ze het nu weten of niet. Dat een mobiele telefoon straling uitzendt, zelfs als hij uit staat. Dat het enige verschil tussen “elektrogevoelige” mensen en andere mensen is dat “gevoelige” mensen weten wat hen ziek maakt en andere mensen niet weten wat hen ziek maakt.
In de jaren dat ik medicijnen studeerde, bezocht ik elke herfst een holistische gezondheidsconferentie van een week in San Diego, georganiseerd door de Mandala Society. Ik heb daar bijzondere mensen gehoord en ontmoet. Ik ontmoette Ilana Rubenfeld, met wie ik later trainde en van wie ik de body mind healing methode ging beoefenen. Ik ontmoette Moshe Feldenkrais, wiens methode van genezen ik later ook bestudeerde en waarvan ik een leraar werd. Ik ontmoette Olga Worrall, een verbazingwekkende genezeres. Ik ontmoette Swami Rama, Milton Trager, Ram Dass, John Lilly en Joseph Chilton Pearce.
Maar er was één spreker wiens naam ik me niet herinner die een blijvende indruk op me maakte. Hij was een pastor en hij sprak over technologie. Als je hout verzamelt en twee stokjes tegen elkaar wrijft om vuur te maken, zei hij, dan weet je precies wat het licht produceerde en hoe het ontstond. Maar als je een lichtschakelaar omzet, weet je alleen dat er ergens een elektriciteitscentrale is en dat het licht is gaan branden, maar je kent de tussenliggende stappen niet, of de gevolgen van die stappen, dat, zei hij, is “het falen van het midden”. En dat is de ondergang van onze beschaving en onze wereld.
Zoals ik zes jaar geleden in Taos, New Mexico, tegen een publiek zei, zijn we als de aap die zijn hand niet uit de pot kan krijgen tenzij hij de pinda loslaat. We grijpen hem steviger vast dan ooit. We zijn in de pot gezogen en het deksel sluit zich over ons heen en verstikt ons. We moeten onze mobiele telefoons nu loslaten. Niet nadat je erachter bent hoe, wat misschien wel nooit zal gebeuren. Gooi hem eerst weg en zoek dan uit hoe je zonder kunt leven. Je zult niet alles kunnen doen wat je nu doet, maar je zult leven alsof de wereld er morgen nog is. We hebben geen tijd tot volgend jaar; we vermoorden onszelf nu. Gooi het weg, vertel iedereen die je kent dat je het doet en waarom en vertel hen hetzelfde te doen. Het is de enige manier waarop wij en onze kinderen en de dieren en planten om ons heen – degenen die er nog zijn – zullen overleven. En neem contact met me op om deze wereldwijde inspanning om de samenleving te de-mobiliseren te helpen organiseren.
Kom in Actie
Sluit je aan bij ons netwerk van People Without Cell Phones.
De enige manier om de vraag naar bandbreedte te verminderen die de aarde in een gigantische computer verandert, met alle levende wezens erin geëlektrocuteerd, is stoppen met het gebruik van mobiele telefoons. Niet om ze minder vaak te gebruiken, maar om ze weg te gooien. De mogelijkheid om ze te gebruiken, hoe onregelmatig ook, vereist dat de hele planeet wordt bestraald. Sluit je alsjeblieft aan bij ons netwerk door een lokale afdeling te vormen waar je woont.
Je kunt je eigen regels opstellen, maar het is belangrijk om persoonlijk samen te komen. Neem contact met me op als je hulp nodig hebt en laat me weten dat je ermee bezig bent.
Ons doel is om een groeiende wereldwijde aanwezigheid te creëren van gemeenschappen die geen mobiele telefoons gebruiken.
Lijkt me een onmogelijke opdracht…ik weet anders niet hoe en wat ik hiermee moet omgaan.. tenzij een laptop of …neen ik weet het totaal Niet… dit bericht nog eenmaal (of meer) lezen en herlezen..tja 🤷
Ik leef als 40+-er al 20 jaar zonder mobiele telefoon.
Eerlijk zeggende dat het wel steeds moeilijker wordt.
Het is hoofdzakelijk angst en gemak waardoor mensen
een mobiel hebben en er niet zonder denken te kunnen.
Ik gebruik wel elke dag computer en ik heb wel een vaste
telefoon met antwoordapparaat en via messenger kunnen
ze mij redelijk snel bereiken. Ik denk niet dat ik moeilijker
bereikbaar ben doordat ik geen mobiele telefoon heb.
Ik denk altijd maar zo als ik onderweg ben, ben ik weg en
kan ik je doorgaans toch niet helpen.
Mijn kinderen zijn het gewend.
De rest van de informatiestroom kan wel even wachten.
Verder denk ik meer vanuit de omgeving meekrijg.
En leg ik eerder contact met de medemens,
wanneer ik even ergens moet wachten.
Dat vind ik positief.
Beste Henriëtte,
Hoewel ik niet weet hoe oud uw kinderen zijn ben ik er van overtuigd dat u ze een waardevol voorbeeld geeft. Wij zijn immers geboren en opgegroeid zónder telefoon (mobiel dan).
Wat betreft uw waarneming uit de omgeving kan ik uw ervaringen op basis van mijn eigen ‘opnamevermogen’ en sociale vaardigheden beamen. Ga zo door! 🙂
Ik denk dat de overheid tegenspartelt omdat het mobieltje nu gebruikt wordt als de bewaker van de slaaf. (En dit gaat niet minder maar juist meer worden.) Daarom kunnen ze van de leiding de waarheid niet zeggen.
Mensen kúnnen nog steeds af van die duivel van dat mobieltje, maar ze denken vaak dat het niet kan. Dan verliezen ze hun baan, prestige, vrienden, geloofwaardigheid, enzovoorts. Het is net als mode. Men maakt je wijs dat je voor gek loopt als je achter loopt en iedereen lijkt dat te geloven. Men schaamt zich want op die schaamte wordt ingespeeld. Ja, je loopt dan misschien wel achter misschien, zou je zeggen, maar het is eigenlijk voorlopen, als je dat ding mijdt, denk ik.
Dat ‘men’ dat niet begrijpt is hún probleem. Niet iedereen kan techniek begrijpen. (Ze staren mij bij een balie soms met een ongelovige blik aan aan als ik meld dat ik zo een ding niet gebruik. Ze kunnen me wel bellen, zeg ik dan.)
Tja, het is dus nét als met mode. De mensen zijn te simpel om het gevaar te zien en nare mensen maken daar vreselijk misbruik van. We worden eigenlijk gewoon door achterbuurters die zich voordoen als zijnde o zo netjes, gigantisch in de maling genomen. Gewoon ordinair tuig is het, die er achter zit. Normaal mijd ik dat soort, maar ‘het’ dwingt zich als een warme scheet, als vervelende steekvliegen, als vlooien aan je op. Ze zijn te lui om zelf te werken, dat is de makke van tuig. Daarom willen ze rijk zijn. Door luiheid.
Wat zegt de wet eigenlijk over zelfbescherming tegen tuig van de richel dat te luis is om zelf te werken? De politie waarschuwen en vragen actie te ondernemen? Die lijken zich een beetje ‘dom’ te houden. En dan? Naar de rechter? Of mag je je zelf beschermen? En hoe? Het is verdomd vervelend dat je niet lekker je leven kunt leiden omdat die complot-smeders andere mensen dom houden en onderwijl vullis over ons uitstrooien en er nog aan verdienen ook. Tuig!
Wij hebben alles aan een kabel: laptops, telefoon en ook nooit een smartphone/iphone gehad. Ik functioneer al mijn hele leven zonder smartphone, dus ik heb er geen nodig. Alleen een 2G mobiele telefoon voor het ontvangen van SMS-codes om ergens in te loggen. Maar ik bel daar nooit mee. Leven zonder smartphone is dus wel degelijk mogelijk. Als iedereen zijn smartphone weg doet, kan de overheid de pot op.
Ik lees hier dat ‘een mobiele telefoon ook straling veroorzaakt als hij uitstaat’ …Dat moet men mij toch eens uitleggen ! ‘Uitstaan’ is volgens mij toch niet hetzelfde als stand by ?
Zelfs wanneer je een smartphone uitzet dan houdt het nog steeds je GPS ,tijds data bij , wat het in een filetje meteen verzend wanneer je hem weer aanzet. dit kan alleen wanneer je smartphone toch nog straling uitzend naar de zendmasten of dergelijke.
Dit onderzoek is gedaan door een Amerikaanse journalist die met een smartphone in vliegtuigmodus en een die ‘helemaal uit stond’ en daarna door Washington DC ging rondreizen.
Dat de batterijen niet zo maar te verwijderen zijn is dan kennelijk met opzet zo ontworpen
Dat je alleen maar nieuws kunt volgen als je met je id ingelogd bent
Telegram
Dat je alleen maar met pc kunt werken terwijl je ingelogd bent
Windows
Adobe
Science tools voor artikelen te lezen en notities te maken
Etc etc
Probleempje is dat van bijna iedereen met een werkgever verwacht wordt zo’n ding te hebben. Wanneer ik dat ding zou weggooien dan zou dat ook automatisch ontslag betekenen, omdat met dat ding de werkelijke werktijd die je nodig hebt wordt bepaald, daarnaast moet je af en toe een code scannen.
Los daarvan, wanneer je eenmaal een bank-app op dat ding hebt staan voor betalingen, dan kan dat normaal gesproken niet meer teruggedraaid worden. Heb ik een tijdje gehad, totdat ik geen update meer kon doen wegens geheugenruimte. Daarop bleek het toch nog mogelijk om weer met zo’n klein apparaatje te bankieren. Ik ben niet van plan om ooit nog weer die app er op te zetten.
Je bent niet verplicht een mobiele telefoon te hebben…organisaties behoren een alternatief te bieden, maar ik ben met je eens het is gemakkelijker met de massa mee te gaan. Misschien een overweging om eens na te gaan of het mogelijk is van je mobiele telefoon puur een werktelefoon te maken, alleen onder werktijd en anders niet. Tevens kun je je afvragen of informatiestroom in organisatie niet overspannen en daardoor ongezond is. Als iedereen zijn taken kent en nog belangrijker zijn verantwoordelijkheid neemt, kan en mag nemen. Volgens mij is permanente bereikbaarheid van personeel dan niet nodig. Maar het is een hele switch van top-down informatiestroom naar bottom-up denken en doen. Soms zijn de energieen gewoon te sterk en kun je niet anders dan volgen maar het onder ogen zien en bewustwording is al een hele goede eerste stap. Ik vind als je van de politiek een echte democratie verlangt niet die nepperij dat het nu is, dan dien je ook bij jezelf zowel in werk- als prive omgeving te onderzoeken of jezelf ook een stap kan doen om te veranderen.
Wat een stilte… iedereen zit zich nu af te vragen hoe ze gaten kunnen prikken in dit verhaal. Want niemand wil dat mobieltje opgeven. LOL.
De grootste verslaving ooit..
En vroeger waren moeders daar zo tegen, moet je ze nu zien..
Je kan de telefoon als je hem niet gebruikt en in vliegtuigmodus hebt staan, wel in zo’n anti straling hoesje stoppen, je kan er dus wel zelf wat aan doen.
echter dat wat van buitenaf komt qua straling, kan je legaal niks tegen doen, of je moet je huis inpakken met een faraday kooi e.d.