Fakes, fraudes en vals geheugensyndromen van de hallen van Montezuma tot de oevers van de Azov Zee

Kijk eens naar dit Wikipedia-artikel voor de huidige Russisch-Oekraïense oorlog, waar de commandanten en leiders van “beide” partijen worden genoemd. Vergeet Poetin, Shoigu, Gerasimov en de anderen die Team Rusland aanvoeren. Wil iemand serieus beweren dat Zelensky, Poroshenko en de andere zwervers die worden genoemd als aanvoerders van de Oekraïense kant, schippers zijn van hun eigen schip? Wie zou bij zijn volle verstand voor Oekraïne willen vechten met die cross-dressing aan het roer? Ik in ieder geval niet, schrijft Declan Hayes.

Dit is niet om Zelensky bij voorbaat af te doen als de heup schuddende nietsnut die hij is, maar om de vraag te stellen waarom de NAVO het lot van miljoenen Oekraïners in handen heeft gelegd van zo’n draaiende kont. Hoewel Zelensky, net als Charlie Chaplin dubbelganger Adolf Hitler voor hem, veel te makkelijk is om mee te lachen, is Zelensky ook een meedogenloze dictator, niet alleen naar de letter van de wet maar ook naar zijn daden. Als je niet met je hakken klikt en een Hitlergroet brengt, dan is de vleesmolen of het lot van Gonzo Lira voor jou.

Lira is een interessant geval omdat Zelensky’s westerse cheerleaders nog steeds dansen op het graf van deze Chileens-Amerikaanse knoedel, bijna zes maanden nadat Zelensky hem uit de weg ruimde. Hetzelfde geldt voor de Ierse Europarlementariërs Clare Daly en Mick Wallace, die beiden hun zetel verloren bij de recente Europese verkiezingen. Er is een zeer groot aantal ogenschijnlijk goed aangepaste mensen die een pervers genoegen beleven aan zulke gebeurtenissen en, hoewel hun betekenis verbleekt in vergelijking met diegenen die de wallen van de Borderlands bemannen, zullen deze freaks nog vele generaties lang een bron van verwondering blijven voor psychiaters en studenten sociopathie.

Als oorlog een eenvoudig boekhoudkundig probleem was, waarbij de sterkste partij zegevierde, dan zou het veel eenvoudiger zijn om de telling bij te houden. Maar omdat krankzinnigen als Zelensky, Hitler en Mussolini de zaken tot in het oneindige compliceren, is de bank van de psychiater een beter analyse-instrument dan het telraam van de boekhouder.

Voordat we terugkeren naar de Kiev Kaiser, moeten we terugkijken naar die eerdere dictators die hem inspireerden. Waarom viel Mussolini Egypte en Griekenland binnen, en liep Operatie Barbarossa daardoor fataal achter op schema? Waarom vertelde niemand de cannoli-jongen dat zijn schurken ook in Egypte en Griekenland op hun donder zouden krijgen? Wie dacht hij wel dat hij was, Caesar of Napoleon? Hoewel elk goed gevuld gekkenhuis altijd wel een Napoleon of twee herbergt, zijn er maar weinig die Italië leiden en nog minder van hen die Italië naar een ramp leiden.

Denk eens aan Hitler, de Duitse maat van Mussolini. Dit is die vent die de oorlog verklaarde aan de Verenigde Staten toen zijn troepen vastzaten in de slag om Moskou. Als we Hitler die verklaring zien afleggen, zien we duidelijk de kaken van de Duitse generaals, die al overweldigd waren door de Balkan en Barbarossa, naar beneden vallen. Hoewel ze toen al het teken aan de wand zagen, durfde geen van hen te vragen om een einde te maken aan hun achtbaan van doom.

De zekerste manier om het wel en wee van Hitler, Mussolini en Zelensky te verklaren is door de psychiatrie en door de Rattenvanger van Hamelen-waanzin van mensen en menigten die verstrikt raken in de sociopathische fantasieën van hun Charlie Chaplin leiders.

Denk aan de val van Frankrijk en het uitzinnige welkom dat Hitlers legioenen wachtte toen ze triomfantelijk terugkeerden naar het glinsterende Berlijn. Vergelijk Berlijn in de zomer van 1940 met de kater van Berlijn in de zomer van 1945 en vraag je af wat er in de tussentijd met hun veroveringsdromen was gebeurd.

In mijn eerdere stuk met betrekking tot het schrijven van geschiedenis met behulp van de South Armagh IRA, maakte ik een opzettelijk punt van verwijzing naar het uitstekende werk van Robert Stuart over de chemische valse vlag-aanvallen van de NAVO in Syrië. Wanneer we deze verwijzing proberen te googelen, zien we dat Stuarts werk in de ranglijst is ingehaald door de slecht onderbouwde kritiek van de NAVO. Dit betekent dat de toevallige bezoeker zal worden misleid door NAVO’s versie van die gebeurtenissen en dat Stuart zal worden bestempeld als een gek, en dat mensen zoals Daly en Wallace, die de zaken met een open geest benaderen, de volledige menagerie van NAVO’s trollen op hun hielen zullen krijgen.

Dit afglijden naar de afgrond wordt prachtig weergegeven in de film Cabaret, de verfilming van Christopher Usherwoods Goodbye to Berlin, dat zich afspeelt in de nadagen van de Weimarrepubliek. Een deel van het briljante ervan is dat het de veranderende houding van gewone Duitsers ten opzichte van de Joden portretteert en de verhuftering die mensen als Isherwood krijgen omdat ze de Joden niet zien door de ogen van de opkomende Duitse nazi-meesters.

De nazi’s stelden, zoals onze Israëlische vrienden het zouden zeggen, nieuwe feiten vast en iedereen die het daar niet mee eens was, kon een volledig betaalde reis naar een concentratiekamp verwachten totdat hij of zij de nieuwe nazi-realiteit accepteerde. In dat verband moet worden opgemerkt dat de meeste communisten die in nazi-concentratiekampen belandden, later in de Wehrmacht gingen vechten, net zoals het leger van Oost-Duitsland aan het einde van de oorlog werd geleid door voormalige generaals van diezelfde Wehrmacht.

Hoewel dit de feiten zijn, als feiten alles waren wat ze moesten zijn, dan zouden telefoonboeken bestsellers zijn en zou het forensisch bewijs van Stuart en talloze anderen een eerlijk gehoor krijgen. Maar zo werkt het niet. In plaats daarvan hebben we Simon Harris, de niet-gekozen leider van Ierland, die tekeer gaat over al die kleine Oekraïense kinderen die de schurk Poetin heeft ontvoerd uit de moordvelden van de grenslanden.

Harris roept uit: “We schatten dat ongeveer 20.000 kinderen zijn weggehaald bij hun families, uit hun gemeenschappen, hun land en zijn verplaatst naar Rusland of bezette gebieden in Oekraïne.” Afgezien van het feit dat mijn eerdere artikelen deze politiek gemotiveerde beweringen hebben ontkracht, aangezien Harris en zijn regime absoluut geen enkele manier hebben om te schatten of er kinderen zijn ontvoerd, is hij ofwel opnieuw aan het spoofen, of wordt hij gebruikt als buikspreekpop voor Genocide Joe, von der Leyen of een soortgelijke griezel in spe. Dit is tenslotte dezelfde idioot die als minister van Volksgezondheid beweerde dat COVID-19 de 19e iteratie van die infectie was. Het is maar dat je het begrijpt, Harris had als Ierse minister van Volksgezondheid geen flauw idee waarom Covid-19 zo heette en hij kreeg daarvoor een vrijbrief van de volgzame Ierse media, waarvan de ongeïnformeerde hacks, als het ze zou kunnen interesseren, hem waarschijnlijk ook in het ongewisse houden over Oekraïne.

Maar Harris wordt, net als de uiterst corrupte Ursula von der Leyen en alle andere lakeien van de NAVO, niet betaald om de waarheid te kennen of te vertellen. Het is zijn taak om te tieren en te raaskallen tegen Poetin, Assad, Xi en wie dan ook die de NAVO slecht gezind is. Dat is goed genoeg en het betaalt goed, maar er is een keerzijde, het soort keerzijde dat wordt getoond in Der Untergang (Downfall), de werkelijk briljante Duitse film over Hitlers laatste dagen in zijn bunker in Berlijn.

Neem deze scène waarin Hitler, Goebbels en hun lang lijdende secretaresses aan tafel zitten met de beroemde testpiloot Hanna Reitsch en Robert Ritter von Greim, die naar Berlijn zijn gevlogen om de gek te redden van de Russen, die op dat moment slechts een paar straten verderop zijn. Een van de meest verbazingwekkende dingen aan die scène is dat zowel Reitsch als Von Greim, die daar was en vervolgens werd gepromoveerd tot hoofd van de Luftwaffe, Hitlers onzin geloofden dat hij op het punt stond het tij van de oorlog te keren.

De waanideeën van Von Greim zouden Hitler niet lang overleven. Toen hij zich op 8 mei overgaf aan de Amerikanen, verklaarde hij “Ik ben het hoofd van de Luftwaffe, maar ik heb geen Luftwaffe.” Luftwaffe (en Joodse) veldmaarschalk Erhard Milch had een soortgelijke hobbelige landing toen hij zich overgaf aan de sticky-fingered Britse commando’s. Milch heeft de unieke eer om de enige veldmaarschalk in de geschiedenis te zijn die bont en blauw geslagen werd, met zijn eigen veldmaarschalksstok, terwijl hij zich formeel overgaf. De commando’s beroofden hem en zijn gevolg ook, maar dat is nu eenmaal wat Britse soldaten doen en is voor ons van ondergeschikt belang aan het feit dat Milchs eerdere Zelensky-achtige dromen over een 1000-jarig Reich tot een huiverend en smerig einde kwamen met dat schandelijke pak slaag.

En, zoals Derek S. Zumbro’s Battle for the Ruhr: The German Army’s Final defeat in the West, legt Derek S. Zumbro uit dat de briljante veldmaarschalk Walter Model een niet minder armzalig einde kende; Winrich Behr en Günther Reichhelm, de naaste stafofficieren van Model, legden aan de auteur uit waarom deze briljante generaal, beroofd van zijn leger en levend opgegeten door muggen, zijn eigen hersens opblies.

Hoewel Model’s bewering dat “Duitse veldmaarschalken zich niet overgeven” misschien enige geldigheid had, kunnen Oekraïense dansers zich wel overgeven. Zelensky is niet geschikt om een groep Moulin Rouge-can can dansers te leiden, laat staan een land als Oekraïne, en Harris en die andere NAVO-knuffelaars, die op een andere manier liegen, zouden op dezelfde manier ter verantwoording moeten worden geroepen als Hitlers cheerleaders.

Hoewel er veel overeenkomsten zijn tussen Hitlers Reich en Zelensky’s Rump Reich, zijn de belangrijkste hun valse verwachtingen voor de toekomst en de welig tierende corruptie in hun hart. De briljante taverne-scène Tomorrow belongs to me geeft de ziedende wrok en onrealistische veroveringsdromen treffend weer en het lot van Henriette von Shirach, de dochter van Heinrich Hoffmann, Hitlers fotograaf, geeft de corruptie ruimschoots weer. Dat zowel Hoffmann als zijn dochter zo’n verbijsterende rijkdom konden vergaren, gaat ons voorstellingsvermogen te boven als we niet weten hoe zwendelpraktijken zoals die van Zelensky werken.

Maar de meeste mensen kan het niet schelen. Net als al die Duitse figuranten voor ons, gaan we op in het moment en die momenten verdwijnen, net als de miljoenen naamloze slachtoffers van de NAVO, in een oogwenk. De groten en machtigen verzamelen zich om goud, wierook en mirre aan de voeten van Zelensky te leggen, alsof hij de wederkomst van Christus is, in plaats van de g-stringdragende Führer van de Borderlands.

De Europese Conservatieven vertellen ons dat we geen ballen hebben omdat onze cultuur in verval is en de hoge bazen van het Britse leger, die zo gek zijn als maartse hazen, geloven dat de Chinese geheime dienst hun via hun baret-emblemen afluistert.

Het Boek van de Reuzen is een apocrief boek, dat uitlegt waarom God alle zondaars en alle dieren die te traag waren om zich in veiligheid te brengen op de Ark van Noach, moest ombrengen. Vergeleken met het ombrengen van het huidige Britse leger en de grootschalige fraude die gaande is in Zelensky’s Reich, is het Boek van de Reuzen een toonbeeld van gezond verstand.

Net als, natuurlijk, de Harry Potter-serie, zolang niemand al het kinderachtige flauwekul serieus neemt. Maar Hitlers Duitsland, Mussolini’s Italië en Zelensky’s Oekraïne laten ons allemaal zien dat mensen ofwel elke onzin geloven die ze voorgeschoteld krijgen, of erin meegaan om de een of andere smerige reden.

En hoewel dat in een alternatief universum prima en dandy zou kunnen zijn, rechtvaardigen de kosten in verloren levens het niet om toe te geven aan hun psychoses. Ik weet niet of Zelensky, net als Mussolini, ondersteboven aan het eind van een touw in een bordeel in Kiev zal bungelen of, zoals velen veronderstellen, naar het buitenland zal vluchten naar een van zijn Amerikaanse landhuizen, maar dit weet ik wel: gekken als Mussolini en Zelensky horen ofwel aan het eind van een touw of in een gewatteerde cel in een beveiligd gekkenhuis, samen met alle andere would-be Napoleons en Caesars, die zichzelf voordoen als NAVO-leiders. Geef mij maar Harry Potter, het Boek der Reuzen of een ander telefoonboek boven de sociopathische nachtmerrie die de NAVO heeft geschreven voor haar miljoenen slachtoffers in Oekraïne, in Gaza en overal elders waar de NAVO haar gespleten hoef heeft neergezet.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Star Wars: Rusland dreigt Westerse satellieten neer te schieten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: