De wederopstanding van het Franse nationalisme?

Frankrijk was de laatste Europese natie die haar soevereiniteit verloor, en Frankrijk zou de eerste kunnen zijn die haar soevereiniteit terugwint. In de jaren 1960 was Frankrijk nog steeds een natie van etnische Fransen in tegenstelling tot de toren van babel en een geografische entiteit die het vandaag de dag is.

Tijdens het tienjarige presidentschap van Charles De Gaulle (1959-69) was het beleid van Frankrijk gericht op nationale onafhankelijkheid. DeGaulle weigerde lid te worden van de NAVO en hij verzette zich tegen een supranationaal Europa waarin naties zich ondergeschikt zouden maken aan een Europese Unie, schrijft Paul Craig Roberts.

De Franse onafhankelijkheid zou wel eens op het punt van terugkeer kunnen staan, gezien het succes van de partij van Marine Le Pen gisteren in de huidige Franse verkiezingen. Haar nationalistische partij heeft in de eerste ronde van de parlementsverkiezingen 34% van de stemmen gehaald, terwijl de centrumcoalitie van president Macron slechts 21% steun kreeg. Als de tweede ronde vergelijkbare resultaten oplevert, is een herstel van de Franse onafhankelijkheid mogelijk.

Jarenlang hebben Europese regeringen er consequent aan gewerkt om hun etnische bevolking te overspoelen met immigranten uit de derde wereld. Het is nu zo ver gekomen dat etnische Europese vrouwen die verkracht worden door immigranten-vreemdelingen bang zijn om aangifte te doen, omdat dit kan leiden tot een aanklacht wegens racisme of erger tegen het slachtoffer. Bijvoorbeeld, in reactie op een groepsverkrachting van een etnische Duitse vrouw, noemde een 20-jarige etnische Duitse burger een van de groepsverkrachters een “schandelijk verkrachtingsvarken.” De Duitse burger werd veroordeeld tot een gevangenisstraf voor het belasteren van een immigrant, een beschermde diersoort onder de Duitse wet, terwijl de verkrachter een voorwaardelijke straf kreeg en geen gevangenisstraf uitzat.

Al vele jaren ziet de Europese arbeidersklasse haar levensstandaard dalen in naam van de economie. Nog niet zo lang geleden protesteerden de Fransen tegen de verhoging van de pensioenleeftijd, die hen dwingt langer te werken voor hun pensioen. De Fransen hebben gemerkt dat bezuinigingsmaatregelen alleen van toepassing zijn op hun levensstandaard en niet op de enorme bedragen die Macron pompt in de oorlog van het Westen tegen Rusland in Oekraïne. Nu hoort heel Europa voortdurend dat ze zich moeten voorbereiden op en geld moeten ophoesten voor een oorlog met Rusland.

De Fransen willen geen oorlog met Rusland. De Duitsers ook niet en de Italianen ook niet. Alleen “hun” regeringen willen dat en oorlog is wat de marionetten van Washington op de agenda hebben gezet.

De Europeanen willen niet de hoge energiekosten en het verlies aan winst en werkgelegenheid dat hen wordt opgelegd door de “Russische sancties” van Washington. De Europeanen hebben de indruk dat het doel van de sancties van Washington is om Europa afhankelijker van Washington te maken en hen in wezen tot lijfeigenen te reduceren.

Eindelijk, na decennia van misbruik, belediging en totale minachting door hun leiders, protesteerden de Europeanen tijdens de recente parlementsverkiezingen voor de Europese Unie. De regerende partijen werden over de hele linie afgewezen. De Belgische premier moest aftreden. De Franse president moest nationale verkiezingen uitschrijven. Ik schreef dat als de afwijzing doorwerkt in de nationale verkiezingen, we de ontrafeling van de NAVO en de Europese Unie zouden kunnen zien en een terugkeer van soevereine Europese naties.

De Tweede Wereldoorlog gaf de controle over Europa aan de VS in plaats van aan Duitsland. De ineenstorting van de Sovjet-Unie gaf Washington controle over het Warschaupact, waardoor de NAVO aan de grens met Rusland kwam te liggen. Het beleid van Washington was om Duitsland te de-Germaniseren en een nationaal bewustzijn te vernietigen. Washington controleerde het Duitse onderwijs en indoctrineerde de Duitsers dat nationalisme racistisch was dat Hitler en de Holocaust had voortgebracht. Er werd wetgeving aangenomen die in wezen een positieve houding ten opzichte van het Duitse nationalisme strafbaar stelde. Het betekende dat je een nazi was. Dat is nog steeds zo. Het is onduidelijk of er ooit nog een Duitse staat kan herrijzen.

Verlost van de Duitsers richtte Washington zijn pijlen op Frankrijk. Het vertrek van De Gaulle verzwakte Frankrijk. Het kostte tijd, maar uiteindelijk bepaalde Washington wie de Franse president zou worden. Met Frankrijk, Duitsland en de Britten in Washington’s zak, ging de rest van Europa mee.

Vandaag de dag zijn Europese naties die de heerschappij over de wereld deelden marionetten van een crimineel regime in Washington. Het idee dat deze marionettenstaten enige militaire macht hebben is lachwekkend.

Het zelfvertrouwen dat de Britten tot heerser over de wereld maakte, is allang verdwenen. Het werd vernietigd in Oxford en Cambridge. Geen enkel Westers land heeft een positieve mening over zichzelf. Ze worden allemaal klaargestoomd voor oorlog met Rusland, China, Iran, terwijl ze zelf worden overspoeld door immigranten-invasies die een beloning krijgen voor hun steun en Europese vrouwen mogen verkrachten als een vorm van restitutie.

Het Kremlin begrijpt het uitgeholde, lege Westen niet, waar geen enkele regering wordt gesteund. Westerse volkeren zijn gehersenspoeld tot machteloosheid en kunnen niet eens hun grondwettelijke rechten beschermen. Waarom zou iemand voor deze regeringen vechten, en indien gedwongen, met welke geest?

Poetin zit daar op zijn legalistische manier en accepteert belediging na belediging, provocatie na provocatie, als zijn manier om oorlog met het Westen te vermijden. Het zijn niet alleen de westerse provocaties die het conflict in Oekraïne doen uitgroeien tot de Derde Wereldoorlog. Poetin heeft toegestaan dat het conflict maar door blijft gaan, en dit heeft Washington in staat gesteld om zich er steeds meer en meer mee te bemoeien, waardoor het conflict steeds groter wordt.

Als Poetin niet onmiddellijk voldoende geweld gebruikt om het conflict te beëindigen, lijkt de Derde Wereldoorlog zeker.

Er is hoop dat als Le Pen Frankrijk wint en zich niet verkoopt aan Washington, de ontrafeling van de NAVO en de wederopstanding van de Europese onafhankelijkheid zal beginnen. Maar dit kan een langzaam proces zijn, terwijl de ontwikkelingen in Oekraïne in de richting van een bredere oorlog versnellen. De tijd verstrijkt snel waarin Poetin voldoende geweld kan gebruiken om het conflict te beëindigen voordat het uitmondt in de Derde Wereldoorlog.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Zegt u dat u een revolutie wilt?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: