CNN’s Israëlische vooringenomenheid is blootgelegd. Maar CNN is de norm, niet de uitzondering

Uit lekken binnen CNN blijkt dat de leidinggevenden van CNN al maanden actief een redactionele lijn opleggen die is ontworpen om Israëls beeld van de gebeurtenissen in Gaza te versterken, tot op het punt van het verdoezelen van wreedheden door het Israëlische leger, schrijft Jonathan Cook.

De dictaten, zeggen insiders, hebben ertoe geleid dat hooggeplaatste medewerkers weigeren om naar de regio te gaan “omdat ze niet geloven dat ze vrij zullen zijn om het hele verhaal te vertellen.” Anderen vermoeden dat ze worden weggehouden door redacteuren die bang zijn dat ze de beperkingen zullen aanvechten.

Interne memo’s dringen erop aan dat verhalen worden goedgekeurd door het bureau van de televisiezender in Jeruzalem, waar het personeel alom wordt gezien als partizanen die de rapporten in het voordeel van Israël schuiven. Palestijnse perspectieven worden streng beperkt.

“Uiteindelijk komt CNN’s verslaggeving over de oorlog tussen Israël en Gaza neer op journalistieke wanpraktijken”, vertelde een medewerker aan een onderzoek van de krant The Guardian.

Volgens medewerkers komen de pro-Israël richtlijnen van CNN van de top – Mark Thompson, een tv-directeur die is aangenomen bij de BBC. In het artikel in de Guardian staat dat Thompson door BBC-medewerkers werd herinnerd omdat hij “bij een aantal gelegenheden zwichtte voor de druk van de Israëlische regering” – waarschijnlijk een van de kwalificaties die hem de baan aan het hoofd van CNN opleverden.

In 2009 was hij de beruchte voorvechter van de controversiële beslissing van de BBC om de jaarlijkse inzamelingsactie van het Disasters Emergency Committee, een groep van grote Britse liefdadigheidsinstellingen, voor het eerst niet uit te zenden omdat het geld naar Gaza ging nadat Israëlische bombardementen het hadden verwoest.

Naast het ongenoegen bij CNN is er naar verluidt ook onrust bij de BBC. Personeelsleden, waaronder senior presentatoren, hielden vorige maand een bijeenkomst met directeur-generaal Tim Davie, een van Thompsons opvolgers, om de organisatie te beschuldigen van anti-Palestijnse vooringenomenheid.

Ze uitten hun bezorgdheid over de “ontmenselijkende” taal die werd gebruikt om de in Gaza gedode Palestijnen te beschrijven en het feit dat de BBC belangrijke verhalen die door Al Jazeera en andere netwerken werden gerapporteerd, niet versloeg.

Een bron vertelde de Deadline website dat de groep tegenstanders verrast was door Davie’s openhartigheid. Hij zou hebben toegegeven dat de pro-Israël lobby “beter georganiseerd was dan de Palestijnse supporters in de omgang met de BBC.”

Scheve agenda’s

Niets van dit alles zou als een verrassing moeten komen.

Middle East Eye heeft de [https://news.un.org/en/story/2015/09/507762″ target=”_blank” rel=”noopener”>aandacht gevestigd op de duidelijk scheve prioriteiten van de westerse nieuwsagenda’s sinds Hamas op 7 oktober Gaza uitbrak – zo’n 17 jaar nadat Israël was begonnen met het opleggen van een militair beleg waardoor de enclave al nauwelijks meer bewoonbaar was.

In het bloedbad dat die dag werd aangericht door de aanval van Hamas – en door de lukrake gewelddadige reactie van Israël – kwamen ongeveer 1.139 mensen in Israël om het leven.

Zoals MEE al eerder heeft opgemerkt, heeft het hele westerse perskorps, niet alleen CNN en de BBC, gefaald in zijn fundamentele plicht om een evenwichtig beeld te schetsen van wat er de afgelopen vier maanden aan de hand was.

De pers heeft ook verzuimd om Israëlische beweringen te behandelen met de scepsis die ze verdienen, vooral omdat Israël een lange staat van dienst heeft als het gaat om het betrappen op leugens en bedrog.

Paradoxaal genoeg zouden veel van de beschuldigingen van journalistieke tekortkomingen aan het adres van CNN en de BBC ook tegen de krant The Guardian gericht kunnen worden – of tegen elke andere gevestigde mediaorganisatie.

Na de uitbraak van Hamas op 7 oktober heeft Israël een verwoestende aanval ontketend op de bevolking van Gaza – tot nu toe tienduizenden Palestijnen dood of vermist onder het puin achterlatend.

Toch blijven alle westerse media op misleidende wijze de ravage van Israël in Gaza – inclusief de collectieve bestraffing van burgers door hen voedsel en water te ontzeggen – afwisselend framen als “vergelding”, “een oorlog met Hamas” en “een operatie om Hamas uit te schakelen.”

Westerse media hebben ook grotendeels vermeden om het bevel van het Israëlische leger aan Palestijnen om hun huizen te verlaten, te karakteriseren als “etnische zuivering“. Als gevolg daarvan zitten 1,7 miljoen Palestijnen vast in een klein gebied in het zuiden van Gaza, waar ze het slachtoffer zijn van meedogenloze bombardementen.

Ook is er bijna geen melding gemaakt van een lang gekoesterd plan van Israël – dat het nu bijna lijkt te realiseren – om de bevolking van Gaza naar de Sinaïwoestijn in buurland Egypte te drijven.

En dezelfde mediakanalen hebben geweigerd om de al te voor de hand liggende punten met elkaar te verbinden dat Israël – door het vernietigen van de meeste huizen in Gaza, het met geweld uitschakelen van bijna alle medische voorzieningen en het afsluiten van voedsel en water, terwijl het ook internationale defunding eist van Unrwa, de belangrijkste hulporganisatie van de Verenigde Naties voor Gaza – een openlijk genocidaal beleid voert.

Israël maakt Gaza onleefbaar, precies zoals Giora Eiland, adviseur van de Israëlische minister van Defensie, aan het begin van zijn aanval beloofde: “Gaza zal een gebied worden waar mensen niet kunnen leven.”

Als de media het hebben over genocide, dan is dat uitsluitend in de context van het besluit van het Internationaal Gerechtshof om Israël terecht te laten staan voor de “misdaad der misdaden”. Zelfs dan hebben de gevestigde media het belang van de uitspraak van het Wereldgerechtshof grotendeels geminimaliseerd, of het zelfs als een overwinning voor Israël gepresenteerd.

Verbazingwekkend genoeg heeft het panel van 17 rechters van het ICJ bewezen veel moediger te zijn dan de journalisten van de westerse media.

Zwakke klokkenluiders

Het is opmerkelijk dat, hoewel de Guardian verwijst naar een “terugslag” bij CNN, het enige betekenisvolle bewijs voor die terugslag een groep journalisten is die hun grieven anoniem aan de Guardian kenbaar maken.

De zelfbenoemde “onbevreesde waarheidsverkondigers” bij CNN en de BBC hebben zichzelf, door hun eigen erkenning, ontmaskerd als te laf om waarheidsgetrouw te rapporteren over Israëls wreedheden in Gaza.

Het zijn niet de journalisten en de verslaggeving ter plaatse die de berichtgeving vormgeven, klagen ze. Het zijn goedbetaalde mediabazen die over hun schouders kijken naar adverteerders uit het bedrijfsleven, regeringsfunctionarissen en een pro-Israël lobby die nauw verweven is met beide.

De journalisten die de Guardian aanhaalt zijn zelfs te bang om hun kritiek te uiten. Het zijn de zwakste soort klokkenluiders.

Ze missen zelfs de minimale moed van de 800 Amerikaanse en Europese functionarissen die een verklaring ondertekenden waarin ze hun regeringen veroordeelden voor het negeren van deskundig advies en het riskeren van medeplichtigheid aan “een van de ergste menselijke rampen van deze eeuw”.

Waar zijn de westerse journalisten die eisen dat Israël stopt met zijn moordcampagne op Palestijnse journalisten? Of dat Israël een einde maakt aan de media belegering, waardoor buitenlandse correspondenten een genocidegebied niet kunnen bereiken, tenzij ze worden ingelijfd bij Israëlische soldaten?

Waarom stellen journalisten deze zaken niet in het openbaar aan de orde, of zetten ze de Israëlische regeringsfunctionarissen die ze zo regelmatig in de uitzending ontvangen niet voor het blok door uitleg te eisen?

Er is ook een fundamenteel misverstand dat blijkt uit de opmerkingen van CNN-medewerkers aan de Guardian. Een van hen merkte op: “Er is veel interne strijd en onenigheid. Sommige mensen willen eruit stappen.”

Een ander merkte over de rol van het bureau in Jeruzalem op dat “kritieke veranderingen – van de introductie van onnauwkeurig taalgebruik tot het negeren van cruciale verhalen – ervoor zorgen dat bijna elk rapport, hoe vernietigend ook, Israël vrijpleit van wandaden.”

Maar CNN mag dan wel de slechtste van een bende zijn, de simpele waarheid is dat er geen establishment mediabestemmingen zijn waar deze gedesillusioneerde journalisten zullen vinden dat ze vrijuit kunnen spreken over de misdaden van Israël, laat staan over zijn overkoepelende genocidale doelen.

Als ze echt proberen op te treden als waarheidsverkondigers, zullen ze hoogstwaarschijnlijk het lot delen van Antoinette Lattouf, een journaliste die door de Australian Broadcasting Corporation werd ontslagen omdat ze een rapport van Human Rights Watch over Israëlische wreedheden opnieuw had gepubliceerd.

Lattouf was het doelwit van een pro-Israël lobbycampagne die haar ontslag eiste nadat ze onderzoek had gedaan naar de waarheidsgetrouwheid van een video waarop te zien zou zijn hoe protestmenigten in Sydney “Gas de Joden” scanderen.

Zoals gewoonlijk werd het verhaal kritiekloos overgenomen door een groot deel van de westerse media. Vorige week concludeerde een langdurig politieonderzoek in New South Wales dat het geluidsfragment vervalst was.

In het ongewisse gelaten

Een van de belangrijkste punten van kritiek op de berichtgeving van CNN onder Thompson is dat hij heeft aangedrongen op een pro-Israël framing. In een managementmemo staat “We moeten ons publiek altijd blijven herinneren aan de directe oorzaak van dit huidige conflict, namelijk de Hamas-aanval en de massamoord op en ontvoering van burgers.”

Volgens de insiders heeft CNN de aanval van Hamas op 7 oktober gebruikt “om impliciet de Israëlische acties te rechtvaardigen, en die andere context of geschiedenis was vaak ongewenst of werd gemarginaliseerd.”

Zoals een medewerker opmerkte: “Elke actie van Israël – het laten vallen van enorme bommen die hele straten wegvagen, het uitroeien van hele families – de berichtgeving wordt uiteindelijk gemasseerd om een ‘ze hebben het verdiend’ verhaal te creëren.”

Maar zoals MEE al eerder heeft beschreven, is het niet alleen CNN dat vastbesloten is om een nepbalans op te leggen die het nuttig maakt om genocide te vergoelijken.

Maandenlang hebben de BBC en andere kanalen de historische gruwelen van 7 oktober herhaald, maar al te vaak ten koste van het uitzenden van de huidige gruwelen van Israëls slachting in Gaza.

De ontdekking van een massagraf vorige week in het noorden van Gaza, waarvan de slachtoffers geboeid waren en tekenen vertoonden dat ze gemarteld waren voordat ze geëxecuteerd werden, is bijvoorbeeld door de westerse media begraven.

Zoals Kenneth Roth, hoofd van Human Rights Watch, zich in een tweet afvroeg: “Waarom is dit geen groter verhaal?” Wie kan eraan twijfelen dat het dat zeker zou zijn geweest, als de lichamen Oekraïens waren en als Rusland, en niet Israël, in beeld was geweest?

Er is een patroon van het weglaten van bewijs dat het officiële narratief van Israël tegenspreekt, en dat is begonnen met de gebeurtenissen van 7 oktober – zogenaamd de vitale, directe context die CNN-managers beweren voortdurend te moeten benadrukken als de “oorzaak van dit huidige conflict.”

Verbazingwekkend genoeg hebben westerse media wekenlang geweigerd om verslag te doen van Israëlische mediaonderzoeken die de gebeurtenissen van 7 oktober opnieuw hebben geëvalueerd en de officiële Israëlische beweringen in twijfel hebben getrokken.

Het westerse publiek wordt volledig in het ongewisse gelaten.

Sinds 7 oktober hebben Israël en de westerse media het verhaal gepromoot dat Hamas Israëli’s levend verbrandde – een ogenschijnlijke wreedheid die al snel de belangrijkste rechtvaardiging werd voor Israëls genocidale bombardementen en uithongering van de bevolking van Gaza. Maar onderzoek door Israëlische media wijst er sterk op dat niet Hamas, maar Israël zelf veel van zijn burgers heeft verbrand met tankgranaten en Hellfire raketten afgevuurd door Apache helikopters.

Die rapporten onthullen dat Israëlische commandanten, overrompeld door de Hamas-aanval, zich beriepen op de beruchte “Hannibal-richtlijn” van het leger, die vereist dat Israëlische soldaten een einde maken aan de gijzeling van Israëli’s, zelfs als dat hun dood tot gevolg heeft.

Deze “massale Hannibal”, zoals een Israëlische commandant het noemde, is tot in detail beschreven door ervaren militaire correspondenten van de Israëlische krant Yedioth Ahronoth.

Evenzo heeft geen van de westerse media het nodig gevonden om te melden dat de eigen ethische adviseur van het Israëlische leger, professor Asa Kasher van de Universiteit van Tel Aviv, de acties van het Israëlische leger die dag “afschuwelijk” heeft genoemd en dringend onderzocht moeten worden door een onderzoekscommissie van de staat.

Hij vertelde de Israëlische krant Haaretz dat hij vermoedde dat het inroepen van de Hannibal-richtlijn tegen Israëlische burgers, in plaats van gevangen genomen Israëlische soldaten, in strijd was met de Israëlische wet.

Carrière zelfmoord

Het probleem is niet alleen dat de westerse media als één hebben gehandeld door overtuigend bewijs van de misdaden die Israël op 7 oktober heeft begaan te verdoezelen. Ze hebben ook, opnieuw als één geheel, op basis van het meest zwakke bewijs, geloofwaardig bijzonder barbaarse misdaden toegeschreven aan Hamas – ongefundeerde beweringen die Israël vervolgens heeft gebruikt om zijn genocidale razernij te rechtvaardigen.

Dat begon in de onmiddellijke nasleep van 7 oktober met beweringen dat Hamas op verschillende manieren baby’s had onthoofd, aan waslijnen had opgehangen en in ovens had geroosterd. Deze beweringen werden zelfs herhaald door het Witte Huis.

Er is nog steeds geen enkel bewijs voor.

CNN-medewerkers zijn boos dat Hadas Gold, een van de verslaggevers in Jeruzalem – die deel uitmaakt van de eenheid die alle kopij over Gaza controleert – kritiekloos de leugens van het kantoor van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft gerecycled.

Ze beschreef de ontkenningen van Hamas over de onthoofde baby’s als ongelooflijk “wanneer we letterlijk videobeelden hebben van deze jongens, van deze militanten, van deze terroristen die precies doen wat ze zeggen dat ze niet doen met burgers en kinderen”.

In feite had niemand zulke video’s gezien, en CNN al helemaal niet. Ze herhaalde gewoon de onwaarheden die ze te horen kreeg van Israëlische functionarissen en deed ze af als onweerlegbare feiten. Maar deze verwaarlozing van de meest elementaire journalistieke principes is niet beperkt tot CNN. De meeste westerse media haastten zich om Hamas te beschuldigen van het vermoorden en onthoofden van baby’s.

Voorzichtigheid kan gerust overboord worden gegooid als het aankomt op beweringen tegen Hamas, terwijl geen enkele westerse journalist ooit zo roekeloos bewijsloze beweringen tegen Israël zou durven propageren. Ze hebben geen memo van het management nodig om te begrijpen dat dit zelfmoord zou zijn.

Daarom komt academisch onderzoek naar de berichtgeving over Israël en Palestina altijd tot dezelfde conclusie: dat de vooringenomenheid van de media tegen de Palestijnen enorm is.

Een onderzoek naar de berichtgeving van de BBC over de eerste maand van de Israëlische aanval op Gaza vond bijvoorbeeld een complete inconsistentie in het taalgebruik.

De termen “moord”, “moorddadig”, “massamoord”, “brute moord” en “genadeloze moord” werden voortdurend gebruikt om de dood van Israëli’s op 7 oktober te beschrijven en de kijkers eraan te herinneren. Deze termen werden niet één keer gebruikt in de berichtgeving over de vele weken waarin Israël Palestijnen afslachtte.

Zoals altijd verlenen de media impliciet een legitimiteit en legaliteit aan Israëlisch geweld, zelfs wanneer het genocide pleegt, die aan het geweld op Palestijnen automatisch wordt ontkend.

Blackout van Hamas

Dit probleem doet zich niet alleen voor bij de populaire pers, maar ook bij de zogenaamde serieuze, “liberale” media.

The Guardian heeft de New York Times gevolgd door niet alleen niet te berichten over de gruwelen die Israël op 7 oktober op zijn eigen burgers losliet. Beiden hebben ook actief de bewering tegen Hamas gepromoot, zonder bewijs, dat Hamas die dag “systematisch” verkrachtte en seksueel geweld als oorlogswapen gebruikte.

De New York Times maakte deze bewering geloofwaardig in een breed gedeelde reportage eind december. De familie van het vermeende primaire verkrachtingsslachtoffer dat door de New York Times werd geciteerd, beschuldigde de krant er onmiddellijk van een onwaarheid te verkondigen en hen te manipuleren. Er waren nog andere grote tegenstrijdigheden en inconsistenties in het rapport.

Na oplopende interne protesten onder het personeel over het slecht onderbouwde verhaal, heeft de krant een aflevering van haar paradepaardje “The Daily” podcast voor onbepaalde tijd uitgesteld, die het oorspronkelijke verhaal van de Times zou uitdiepen.

The Intercept beschreef het dilemma van de New York Times: “een versie publiceren die nauw aansluit bij het eerder gepubliceerde verhaal en het risico lopen dat er opnieuw ernstige fouten worden gepubliceerd, of een sterk afgezwakte versie publiceren, wat vragen oproept over de vraag of de krant nog steeds achter het oorspronkelijke verslag staat.”

Ondanks deze duidelijke tekortkomingen heeft de Guardian het verhaal van de Times precies overgenomen – op basis van dezelfde in diskrediet gebrachte Israëlische bronnen.

Wat deze verkeerde voorstellingen van de feiten zo gemakkelijk maakt, is het exclusieve vertrouwen van de media in Israëlische bronnen.

Het onderzoek van The Guardian naar CNN citeert, opnieuw paradoxaal genoeg, zorgen van medewerkers dat het management heeft aangedrongen op een black-out van Hamasverklaringen, met het argument dat alles wat Hamas zegt “opruiende retoriek en propaganda” is en daarom “niet nieuwswaardig.”

Een medewerker merkte op: “CNN-kijkers krijgen niets te horen van een centrale speler in dit verhaal… Het is geen journalistiek om te zeggen dat we niet met iemand praten omdat we het niet leuk vinden wat hij doet.”

Maar dit is een standaard mediapraktijk als het gaat om Hamas. De BBC en andere media geven blijk van hun inherente ideologische vooringenomenheid door hun regeringen aan te duiden als “een terroristische organisatie”. Ze zouden het nooit aandurven om Israël – heel juist – te beschrijven als ” terechtstaand voor genocide door het Internationaal Gerechtshof.”

Zoals voormalig Brits ambassadeur Craig Murray opmerkte, leidde de BBC hun nieuws met een acht minuten durend segment waarin onbewezen Israëlische beschuldigingen werden gerecycled over betrokkenheid van medewerkers van VN-vluchtelingenorganisaties in Gaza bij Hamas. De verslaggeving van de BBC rationaliseerde effectief de beslissing van de Britse regering om Unrwa te ontfinancieren, zelfs met het oog op een ongekende humanitaire ramp daar.

Het was Channel 4, in een al te zeldzaam moment van echte journalistiek, die later liet zien dat de documenten die Israël naar het Verenigd Koninkrijk en andere regeringen stuurde geen bewijs leverden om haar beweringen te staven.

Het is precies de anti-journalistieke beslissing om de standpunten van Hamas te negeren, evenals het buitenspel zetten van bredere Palestijnse perspectieven, die Israël en zijn lobbygroepen vrij spel geeft om hun eigen opruiende retoriek en propaganda te verspreiden.

Hamas wordt maar al te vaak bij voorbaat schuldig bevonden, waar het ook van wordt beschuldigd. Dit proces van belasteren strekt zich zelfs uit tot degenen die solidariteit tonen met het lijden van Gaza, waaronder miljoenen mensen die in westerse steden hebben gemarcheerd. Zij zijn herhaaldelijk bestempeld en verguisd als aanhangers van Hamas.

De echte druk

The Guardian geeft verschillende verklaringen waarom CNN er zo slecht in is geslaagd om de slachting in Gaza goed te verslaan. Ze hebben allemaal een kern van waarheid.

CNN is inderdaad bang om de Amerikaanse regering tegen zich in het harnas te jagen en een kritiek onderdeel van haar agenda voor buitenlands beleid in twijfel te trekken.

Er is ongetwijfeld commerciële druk van adverteerders. De Israël-lobby kan erop vertrouwen dat haar dreigementen serieus genomen zullen worden wanneer journalisten beschuldigd worden van antisemitisme wanneer ze uit de pas lopen. En al deze druk wordt nog eens versterkt door de moeilijkheden die haar journalisten ondervinden om toegang te krijgen tot Gaza.

Maar wat de Guardian haar lezers niet wil laten weten, is dat al deze druk niet alleen geldt voor CNN, maar voor elk ander mediabedrijf, inclusief de Guardian zelf. Daarom zijn de fouten over de hele linie, niet beperkt tot één of twee omroepen.

En die druk is niet alleen op dit moment aanwezig. Ze zijn er altijd. Daarom hebben de staatsmedia geweigerd om de argumenten van vooraanstaande Israëlische en internationale mensenrechtenorganisaties dat Israël een apartheids- en racistische staat is die Palestijnen systematisch onderdrukt, serieus te nemen.

Maar zelfs deze verklaringen vertellen niet het hele verhaal. De diepere waarheid is dat de westerse commerciële media net zo min los staan van de bedrijfsbelangen van hun adverteerders als een staatsomroep als de BBC los staat van de kernbelangen van de staat die haar financiert. Ze zijn integraal met elkaar verbonden.

De grote bedrijven en miljardairs die de media bezitten, hebben zwaar geïnvesteerd in de wapen- en fossiele-brandstofindustrie die de voortdurende koloniale, militaire dominantie van het Westen over de planeet en zijn hulpbronnen noodzakelijk maakt.

Israël is lange tijd de spil geweest van de controle van het Westerse establishment over het olierijke Midden-Oosten en een proeftuin voor wapens, nieuwe technologie, bewakings- en raketonderscheppingssystemen.

Hoewel het zelden genoemd wordt, zijn het westerse bommen die Gaza verwoesten en is het door het westen gefinancierde technologie die Israël beschermt tegen vergelding. Zonder eindeloze westerse steun zou Israël nooit zijn opgericht op de ruïnes van het thuisland van de Palestijnen. En zonder onvoorwaardelijke steun zou het allang gedwongen zijn vrede te sluiten met zijn buren.

Het is in deze context – en alleen in deze context – dat de consistente, voorspelbare en reflexieve berichtgeving van de media over de regio kan worden verklaard. Israël krijgt steevast het voordeel van de twijfel, zelfs als zijn misdaden onmiskenbaar zijn, terwijl de Palestijnen worden verondersteld wreedheden te begaan, zelfs als het bewijs zwak of onbestaand is.

De realiteit is dat de westerse media nooit echt verslag kunnen doen van de aard en omvang van Israëls decennialange criminaliteit. Want als ze dat zouden doen, zouden ze hun jarenlange medeplichtigheid aan die misdaden ontmaskeren.

---

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Al deze dood is de schuld van de westerse pers

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: